هومل، یوهان (۱۷۷۸ـ۱۸۳۷)
هومِل، یوهان (۱۷۷۸ـ۱۸۳۷)(Hummel, Johann)
پیانونواز و آهنگ‌ساز اتریشی. در ادامۀ راه موتسارت (استاد خود)، ملودی‌هایی زیبا و جذاب هرچند به‌نوعی بیش‌ازحد متقارن و «قالبی» پدید آورد. به محافظه‌کاری شهرت داشت. علاوه‌بر آثار مخصوص ساز کلاویه‌دار، مشتمل بر هفت کنسرتو، آثار کُرال و مجلسی و اپراهایی نیز ساخت. هومِل موسیقی را ابتدا از پدرش، یوزف هومل[۱] رهبر ارکستر، تعلیم گرفت که در ۱۷۸۵ در مقام رهبر ارکستر تئاتِر آوف دِر ویدِن[۲] به وین آمده بود. در آن هنگام یوهان دیگر یک پیانونواز درخشان شده بود و موتسارت دو سال به او تعلیم داد. در لندن از موتسیو کلمنتی[۳] درس‌های بیشتری فراگرفت و تا ۱۷۹۲ در آن شهر ماندگار شد. در ۱۷۹۳ به وین بازگشت و زیرنظر یوهان آلبرشتس‌برگر[۴]، هایدن[۵]، و آنتونیو سالیِری[۶] به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت. در ۱۸۰۳ از روسیه دیدن کرد و از ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۱ سرپرست موسیقی دربار شاهزاده استرهازی[۷] بود. از ۱۸۱۶ تا ۱۸۱۹ مقام مشابهی در دربار وورتمبرگ[۸] در اشتوتگارت داشت و از ۱۸۱۹ تا ۱۸۲۲ را نیز در دربار وایمار[۹] گذراند و از ۱۸۳۳ تا پایان عمر در این دربار ماند؛ در این میان برای اجرای کنسرت به گشت‌های هنری گسترده‌ای نیز می‌رفت و اوقات زیادی را در لندن می‌گذراند. هومل از دوستان بتهوون بود و سه سونات پیانوی آخر شوبرت[۱۰] در اصل به او تقدیم شد. همسرش، الیزابت روکل[۱۱] (۱۷۹۳ـ۱۸۸۳) خواننده بود. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراهای بازگشت امپراتور[۱۲] (۱۸۱۴) و ماتیلده فون گوییزه[۱۳] (۱۸۱۰)؛ باله‌های هلن و پاریس[۱۴] (۱۸۰۷)، نقاشی زنده‌شده[۱۵]، سافو[۱۶]؛ پانتومیم حلقۀ سحرآمیز[۱۷] (۱۸۱۱)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ نیای مادری[۱۸] اثر گریلپارتسِر[۱۹].
- ↑ Joseph Hummel
- ↑ Theater auf der Wieden
- ↑ Muzio Clementi
- ↑ Johann Albrechtsberger
- ↑ Haydn
- ↑ Antonio Salieri
- ↑ Prince Esterházy
- ↑ Württemberg
- ↑ Weimar
- ↑ Schubert
- ↑ Elisabeth Röckl
- ↑ Die Rückfahrt des Kaisers
- ↑ Mathilde von Guise
- ↑ Hélène et Paris
- ↑ Das belebte Gemälde
- ↑ Sappho
- ↑ Der Zauberring
- ↑ Die Ahnfrau
- ↑ Grillparzer