قایق رانی با کانو
قایق‌رانی با کانو (canoeing)
ورزشِ راندنِ قایقی سبک، کم‌عمق و با دو انتهای تیز که با پارو یا بادبان هدایت می‌شود. امروزه قایق‌های کانو از الیاف شیشه‌ای (فایبرگلاس[۱]) ساخته می‌شوند؛ اما در گذشته از چوب ساخته می‌شدند و پوششی از پوست درختان یا حیوانات داشتند. این ورزش از قرن ۱۹ در انگلستان متداول شد. دو نوع کانو وجود دارد که عبارت‌اند از کایاک[۲] و کانویِ کانادایی[۳]. شکل کایاک برگرفته از قایق‌های اینوئیت[۴] است و تیغۀ آب‌شکن[۵] و جایی برای نشستن قایق‌ران دارد؛ اما کانوی کانادایی تیغۀ آب‌شکن ندارد و قایق‌ران در قایق زانو می‌زند. تعداد قایق‌رانان یک تا چهار نفر است. افزون بر قایق‌رانی سرعت در مسیر مستقیم، مسابقۀ قایق‌رانی در مسیر مارپیچ نیز برگزار می‌شود. در مسابقۀ مارپیچ، تعدادی دروازه[۶] در مسیر وجود دارد که باید از آن‌ها عبور کرد. این دروازه‌ها که تعداد آن‌ها به ۳۰ هم می‌رسد، در بخش‌های تنداب[۷] و اطراف صخره‌های مصنوعی مسیر قرار دارند. در صورت تماس با تیرهای دروازه یا عبور نکردن از دروازه، برای قایق‌ران جریمۀ زمانی در نظر گرفته و چند ثانیه به‌مدت مسابقه افزوده می‌شود. از ۱۹۳۶ قایق‌رانی با کانو در‌شمار بازی‌های المپیک[۸] قرار گرفت.