آمین، شهر
آمیَن، شهر (Amiens)
(با تلفظ: آمی‌یَن) مرکز اداری استان سوم[۱] و شهر اصلی ناحیۀ[۲] پیکاردی[۳] در شمال فرانسه، به فاصلۀ ۱۳۰کیلومتری شمال پاریس در محل تلاقی[۴] رودهای سوم و آور[۵]. جمعیت آن ۱۳۵,۵۰۰ نفر است (۱۹۹۹). در ناحیه‌ای واقع شده که با چند آبراه آبیاری می‌شود، از قرون وسطا منطقۀ باغبانی و مرکز دادوستد و تولید پارچه بوده است و از قرن ۱۶ مخمل تولید می‌کند. نساجی، لاستیک‌‌سازی، و تولید مواد شیمیایی و ماشین‌آلات از دیگر صنایع آن است. در هر دو جنگ جهانی، خسارت‌های بسیاری به این شهر وارد شد، اما زیباترین بناهای آن آسیب چندانی ندیدند. کلیسای جامع آن به سبک معماری گوتیک[۶] از قرن ۱۳م، بزرگ‌ترین کلیسای فرانسه در این شهر است، که تندیس‌های قرون وسطایی بسیار در آن دیده می‌شود. طول آن ۱۴۳ متر و ارتفاع آن با منارۀ مخروطی‌شکل به ۱۱۳ متر می‌رسد. این کلیسا در ۱۹۸۱ از مکان‌های میراث جهانی اعلام شد. آمین در محل شهر باستانی سامارا بریوا[۷]، مرکز قبیلۀ گُل‌های آمبیانی[۸] واقع شده که احتمالاً نام آمین از آن گرفته شده است. بعدها به یکی از شهرهای رومی تبدیل، و سرانجام مرکز استان قدیمی پیکاردی شد. در پایان قرن ۱۲م به فرانسه منضم شد. در ۱۴۳۵م حاکمیت آن را به بورگینیون‌ها دادند، اما در ۱۴۷۷م مجدداً به فرانسه بازگردانده شد. در ۱۸۰۲، درخلال جنگ‌های ناپلئونی[۹]، پیمان آمین[۱۰] امضا شد و به اختلاف‌های انگلستان، فرانسه، اسپانیا و هلند پایان داد. در ۱۸۷۰ پروسی‌ها[۱۱] آمین را تصرف کردند. درخلال جنگ جهانی اول، آمین تقاطع مهم راه‌آهن و کانون ارتباطات نظامی در شمال فرانسه بود؛ به شهر نشان صلیب جنگ[۱۲] اعطا شد. شهر چند روز پیش از نبرد مارن[۱۳] بر ۱۹۱۴ به تصرف ارتش آلمان درآمد، اما پس از آن تحت سلطۀ فرانسویان باقی ماند.
