بیت کوین
(Bitcoin)
رمزارز[۱] یا پولی دیجیتالی است که به صورت الکترونیکی توزیع می‌شود و موجودیت فیزیکی ندارد. مهم‌ترین وجه تمایز بیت‌کوین با سایر نظام‌های مالی، غیرمتمرکز بودن آن است. به عبارت روشن‌تر، بیت‌کوین بدون بانک مرکزی کار می‌کند و شخص یا نظام واحدی بر آن نظارت ندارد. نقل و انتقال در این شبکه به شکل مستقیم توسط کاربران انجام می‌شود. این شبکه، اصول و قوانینی همیشگی دارد که نظم و ثبات آن را تامین می‌کند. برای مثال، تنها 21 میلیون بیت‌کوین در جهان تولید خواهد شد و پس از آن، امکان اضافه کردن تعداد جدیدی وجود ندارد.
اگرچه نامی مستعار به نام ساتوشی ناکاموتو[۲] به عنوان مبدع بیت‌کوین عنوان شده، مخترع واقعی این رمزارز مشخص نیست. در سال‌های اخیر چندین نفر مدعی اختراع بیت‌کوین بوده‌اند که ادعای هیچ کدام ثابت نشده و احتمال می‌رود که این ارز، محصول مشترک گروهی برنامه‌نویس باشد.
با وجود رشد خیره‌کننده‌ی قیمت بیت‌کوین در سال‌های اخیر، هنوز هیچ کشوری آن را به عنوان پول رسمی قبول نکرده است و با آن به مثابه کالایی برخورد می‌شود که مثل هر کالای دیگر امکان خرید و فروش دارد.
مهم‌ترین روش به دست آوردن بیت‌کوین، استخراج (ماینینگ[۳]) نام دارد که طی آن، کامپیوترها و سخت‌افزارهایی مخصوص، به پردازش تراکنش می‌پردازند. این فرآیند، مستلزم مصرف شدید برق است و همچنین، گرمای زیادی تولید می‌کند؛ چنان‌چه برخی پیش‌بینی کرده‌اند، رشد بیت‌کوین به افزایش یک یا دو درجه‌ای دمای کره‌ی زمین در دو دهه‌ی آینده منجر گردد. علاوه بر این روش اصلی، برخی سایت‌ها نیز خدمات پرداخت به کاربران را با بیت‌کوین انجام می‌دهند و هم‌اکنون در بسیاری از نقاط دنیا، امکان خرید بیت‌کوین از صرافی‌های مجاز نیز وجود دارد.
در ایران، به گفته‌ی رئیس مرکز ملی فضای مجازی، تا این تاریخ (تیرماه 1398) هنوز قانونی در مورد استخراج رمزارزها تصویب نشده است، اگرچه چندین مرکز به دلیل استفاده‌ی غیرقانونی از نیروی برق عمومی، مجازات شده‌اند و قرار است به زودی، قوانینی درباره‌ی تولید و استفاده از این رمزارز در ایران، ابلاغ شود.
منبع:
روزنامه‌ی شرق، سال شانزدهم، چهارشنبه 12 تیر 1398، صفحه‌ی 5.
روزنامه‌ی شرق، سال شانزدهم، شنبه 15 تیر 1398، صفحه‌ی 4.