تلقین به خود
تَلقین به خود (autosuggestion)
(یا: خودباورانی) درست‌انگاشتن آگاهانه یا ناخودآگاه عقیده‌ای بدون مطالبۀ دلیل منطقی برای آن و قبول پیامد احتمالی خوب یا بد آن. امیل کوئه[۱]، روان‌شناس فرانسوی، پیشگام استفادۀ درمانی از این روش بود. در روان‌شناسی جدید نیز از آن برای غلبه بر عادات عصبی[۲] و وابستگی به مواد اعتیادآور، مانند توتون و الکل، استفاده می‌شود.