کورش اسدی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۳۱ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

کورش اسدی (آبادان 16 مرداد 1343ش- تهران 2 تیر 1396ش)

کورش اسدی
زادروز آبادان 16 مرداد 1343ش
درگذشت تهران 2 تیر 1396ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی داستان‌نویس
آثار باغ ملی (مجموعه داستان- قصه، 1381)؛ کوچه‌­ی ابرهای گمشده (رمان- نیماژ، 1395)
گروه مقاله ادبیات فارسی
خویشاوندان سرشناس عاطفه چهارمحالیان
جوایز و افتخارات برنده‌ی مجموعه داستان کوتاه برگزیده چهارمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری (1383)

 

کورش اسدی

داستان‌نویس، پژوهشگر ادبیات و ویراستار ایرانی. در سال 1359 به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد و تحصیلات متوسطه‌اش را در این شهر به پایان رساند. اسدی، با این که نوشتن داستان کوتاه را از دوران دبیرستان آغاز کرده بود، اما با پایان‌یافتن دوران خدمت سربازی و حضور در کارگاه‌های داستان‌نویسی هوشنگ_گلشیری، به صورت جدی به نوشتن پرداخت. نخستین داستان‌هایش در اواخر دهه‌ی 1360 در نشریات ادبی آن دوره (مثل آدینه و کارنامه) چاپ شد و در همین دوره، با نظر گلشیری به عنوان تحریریه‌ی مجله‌ی کارنامه انتخاب گردید. اولین مجموعه داستان او، در سال 1378 (با عنوان پوکه­‌باز) توسط نشر آگاه انتشار یافت. علاوه بر چند عنوان مجموعه‌ی داستان و رمان، یک اثر پژوهشی- انتقادی نیز از اسدی با عنوان غلامحسین ساعدی منتشر شده است (که مشتمل بر نقد و بررسی آثار غلامحسین_ساعدی است).

اسدی در چهارمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری (1383) با کتاب باغ ملی برنده‌ی مجموعه داستان کوتاه برگزیده شده است. بعد از مرگ او نیز در دوسالانه‌ی مهرگان ادب، دوره‌های هفدهم و هجدهم (سال‌های ۹۵–۱۳۹۴)، رمان کوچه‌ی ابرهای گمشده (از او) در کنار رمان این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد (قاسم کشکولی) به عنوان رمان برگزیده معرفی شدند. این رمان، از آثار راه یافته به مرحله‌ی نهایی هفتمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی «هفت اقلیم» (1396) نیز بوده است.

اسدی در سال‌های ابتدای دهه‌ی 1380 به عنوان ویراستار با نشر ثالث همکاری می‌کرد. چند سال بعد و از سال 1383، به دلایلی مدتی انتشار کتاب‌هایش به تعویق افتاد و به تدریس داستان‌نویسی، نوشتن نقد ادبی و داوری مسابقات ادبی پرداخت. در مجلات "کارنامه" و "زنده‌رود" نقدهایی نوشت و داوری چند جایزه‌ی ادبی (چون "گلشیری"،"هفت اقلیم"، «چهل» و «اروند») را بر عهده داشت. در داستان‌های اسدی، به‌کارگیری عنصر ابهام به نفع پردازش کاراکترها، همین‌طور سر باز زدن از عرف­‌های متعارف داستان­‌گویی همانند اطلاع­‌ر‌سانی، پیش­‌برد قصه و چه­‌گونگی پایان­‌بندی، حاصل تلقی خاص روایتی است که از دو گرایش مذکور برخاسته است.

اسدی سوم تیر ۱۳۹۶ در منزل شخصی‌اش به زندگی خود خاتمه داد. تعدادی از آثار منتشرنشده‌ی او توسط همسرش، عاطفه چهارمحالیان (شاعر و منتقد ادبی)، در حال آماده‌سازی برای چاپ و نشر، و بعضی از کتاب‌هایش هم در حال ترجمه به زبان انگلیسی هستند.

کتاب­شناسی: پوکه‌­باز (مجموعه داستان- آگه، 1378)؛ غلامحسین ساعدی (نقد و بررسی آثار ساعدی- قصه، 1380)؛ باغ ملی (مجموعه داستان- سالی، 1382)؛ افسون چشم خورشید (رستم و سهراب و رستم و اسفندیار: بازنویسی از شاهنامه فردوسی- ویدا، 1392)؛ گنبد کبود (مجموعه داستان- نیماژ، 1394)؛ کوچه‌­ی ابرهای گمشده (رمان- نیماژ، 1395).

 

منابع:

  • روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولی­زاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395
  • مصاحبه با خانم عاطفه چهارمحالیان
  • b2n.ir
  • b2n.ir
  • b2n.ir
  • b2n.ir