جغرافیای زیستی
جغرافیای زیستی (biogeography)
مطالعۀ چگونگی و چرایی پراکندگی گیاهان و جانوران در گذشته و حال. بهعبارت دقیقتر، نظریهای برای توصیف پراکندگی جغرافیایی گونههاست. رابرت مک آرتور[۱] جانورشناس امریکایی، اِدوارد اُ ویلسون[۲]، این نظریه را عرضه کردهاند. بنابه این نظریه، برای بسیاری از گونهها، تخصصیشدن بومشناختی بدان معنی است که زیستگاههای مناسب برای آنها تکهتکه و از هم گسستهاند. مثلاً، برکههایی که سنجاقکها در آن زاد و ولد میکنند، با قطعات بزرگ زمین از هم جدا شدهاند، و گل قدیفه[۳] که به قلههای آلپ سازگار شده است، در درههای بینابینی نمیروید.