متیس (اخترشناسی)
مِتیس (اخترشناسی)(Metis)
در اخترشناسی، قمر کوچک سیارۀ مشتری. هر هشت ساعت یک‌بار این سیاره را در ارتفاع ۱۲۸هزار کیلومتری دور می‌زند. مدار مِتیس دایره‌ای‌شکل، و با استوای مشتری موازی است. قمر خُردی است که اندازۀ قطرش را ۴۰ کیلومتر برآورد کرده‌اند. از ساختار درونی و ترکیب آن اطلاع چندانی در دست نیست، اما برآورد چگالی آن نشان می‌دهد که احتمالاً آمیزه‌ای از یخ و سنگ است. متیس شبیه به سیارک است و در داخل حلقۀ اصلی پخش‌شدۀ مشتری مدار می‌پیماید. این حلقه از موادی تشکیل شده است که پیوسته به سمت این سیاره در حرکت‌اند. متیس ممکن است یکی از منابع مواد غباریِ حلقه باشد و گرانش آن احتمالاً از پراکنده‌شدن و ناپدیدشدن حلقه جلوگیری می‌کند. بنابه نظر برخی از اخترشناسان، که زمانی متیس و قمر همسایه‌اش، آدراستیا[۱]، قمر واحدی بوده‌اند که براثر برخورد سیارکی به دو تکه تقسیم شده است. آدراستیا از متیس بسیار چگال‌تر است و از این‌رو، نظریه یادشده احتمالاً نادرست است. مدار مِتیس به‌قدری به مشتری نزدیک است که حرکتش در حال کندشدن است و سرانجام پس از متلاشی‌شدن، حلقۀ جدیدی بر گرد مشتری تشکیل خواهد داد یا روی این سیارۀ غول‌پیکر سقوط خواهد کرد. متیس را دانشمند سیاره‌شناس امریکایی، استیون ساینوت[۲]، در ۱۹۷۹ کشف کرد. او این قمر خُرد را در عکس‌هایی یافت که کاوشگر امریکایی ویجر[۳] ۱ برداشته بود. نام آن برگرفته از شخصیت اساطیری یونان است که از تیتان[۴]ها، و نخستین همسر زئوس[۵] (ژوپیتر) بود.