داروینیسم

دارْوینیسم (Darwinism)
اعتقاد به نظریۀ تکامل از طریق انتخاب طبیعی. این نظریه در شکل اصلی و اولیه‌اش از این گفتۀ مالتوس نشأت می‌گیرد که اندام‌واره‌های زنده به تعداد زیاد زادوولد می‌کنند اما شمار جمعیت بالغ نسبتاً ثابت باقی می‌ماند. داروین دریافت این امر که فرزندانی با توانایی‌های نابرابر احتمال بقایشان نابرابر است، تحول طبیعی انواع را توجیه می‌کند. طبیعت افرادی از نوع را انتخاب می‌کند که قدرت تطابق بیشتری با محیط‌شان دارند، همان‌طور که پرورش‌دهندگان حیوانات می‌کوشند در میان احشام خود نمونه‌هایی با صفات مطلوب برگزینند تا رشد آن‌ها به نحوی صورت گیرد که منظور آن‌هاست. به تعبیر اسپنسر، طبیعت بقای اصلح را تضمین می‌کند. کتاب منشأ انواع داروین بیش از آن که سازوکار تغییرات ژنتیکی را قانع‌کننده تبیین کند، نشانه و دلیل تحول را نشان داد. خود داروین هم با جست‌وجو برای یافتن سازوکارهای دیگر موافق بود اما در عین حال بر این اعتقاد باقی ماند که انتخاب طبیعی در قلب این سازوکارها قرار دارد. فقط پس از کشف ژن به‌منزلۀ واحد وراثت بود که ترکیب نظری نو ـ داروینیسم به نظریۀ مقبول و رسمی تحول در علوم زیستی تبدیل شد.

 

---