سولرز، فیلیپ (۱۹۳۶)
سولِرْز، فیلیپ (۱۹۳۶)(Sollers, Philippe)
نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰ مجلۀ پیشتاز تِل کل[۱] را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲ منتشر می‌شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در بطن شورش‌های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. ژاک لاکان[۲]، لوئی آلتوسر[۳] و رولان بارت[۴] ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، انزوای شگفت[۵] (۱۹۵۸)، که فرانسوآ موریاک[۶] و لوئی آراگون[۷] آن را ستودند، پارک[۸] (۱۹۶۱) را در قالب روایی نوشت و درپی آن حادثه[۹] (۱۹۶۵) و اعداد[۱۰] (۱۹۶۸) را منتشر کرد. ژاک دریدا[۱۱] در کتابش، اشاعه[۱۲]، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان‌های او عبارت‌اند از بهشت[۱۳] (۱۹۸۱)، چهرۀ بازیگر[۱۴] (۱۹۸۴)، سوسن طلایی[۱۵] (۱۹۸۹)، و جشن در ونیز[۱۶] (۱۹۹۱). این رمان‌ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه‌های سیاسی، رسانه‌ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه‌ای را که خواننده در آن زندگی می‌کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده‌اند. در همۀ این رمان‌ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته‌های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته‌هایش همیشه در اولویت قرار می‌دهد.
همسر وی متفکر معروف ژولیا کریستوا است.