مریم سالور
مریم سالور (تهران 1333ش- )
مریم سالور | |
---|---|
زادروز |
تهران 1333ش |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات و محل تحصیل | کامپیوتر- مدرسهعالی انفورماتیك پاریس/ مجسمهسازی و سفالگری- مدرسه سرامیك و مجسمهسازی ساوینی پاریس |
شغل و تخصص اصلی | سفالگر |
شغل و تخصص های دیگر | مجسمهساز و نقاش |
گروه مقاله | نگارگری و مجسمهسازی |
خویشاوندان سرشناس | مریم عمید (مادربزرگ) |
جوایز و افتخارات |
سفالگر، مجسمهساز و نقاش ایرانی. بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در مدارس شمیران، در سال 1353 به لندن رفت و در رشتهی كامپیوتر، در مدرسهی عالی آكسفورد شروع به تحصیل کرد. سپس تحصیلات خود را در پاریس، در مدرسهی عالی انفورماتیك، تكمیل نمود. بعد از كار به مدت چهار سال در یك انتشارات، به طور کاملاً اتفاقی مدرسهی سرامیك و مجسمهسازی ساوینی را در پاریس پیدا كرد و بلافاصله مشغول فراگیری تكنیك سفال و سرامیك شد. در پایان این دورهی مهم هنری و در بازگشت به ایران (1365)، آتلیهای شخصی راهاندازی نمود و در بهار سال ۱۳۶۶، نخستین نمایشگاه انفرادیاش را در همان آتلیه برگزار کرد. طی 5- 6 سال نخست پس از بازگشت، فقط کار سفال و سرامیک انجام داد و بعد از آن، به مجسمهسازی (با مصالح و مواد مختلف) نیز گرایش یافت. تا سال ۱۳۶۷، او در دو نمایشگاه دیگر نیز حضور یافت؛ ابتدا در نمایشگاه انفرادی گالری گلستان و سپس در نمایشگاه گروهی موزهی هنرهای معاصر تهران.
در هنر مدرن و معاصر ایران، مریم سالور را بیش از هر چیز بهعنوان هنرمند سفالگر و سرامیكساز میشناسند؛ اما او در رشتههای هنری دیگر نیز تبحر دارد که مهمترین آنها چهبسا نقاشی و مجسمهسازی باشد. در کنار برپایی نمایشگاههای متعدد از آثار خود، سالور دبیری هشتمین دوسالانهی هنر سفال، سرامیک و آبگینهی معاصر ایران (1385) را نیز در کارنامه دارد.
به طور کلی، پایهی کار مریم سالور مجسمهسازی و سفالگری است؛ بنابراین، در آثار نقاشی او هم رد پایی از مجسمهسازی پیداست و در همهی آثار نقاشیاش حجم وجود دارد. او تاکنون بیشتر از ۲۴ نمایشگاه انفرادی در ایران، امریکا، سوئیس، انگلیس و بیش از ۲۳ نمایشگاه گروهی در ایران، دوبی، ونزوئلا، آلمان، فرانسه و امریکا برگزار کرده است. علاوهبر فعالیت هنری، سالور به نقد و بررسی آثار هنرمندان ایرانی و خارجی، در نشریات داخل و خارج کشور پرداخته است. مادربزرگ سالور، مریم عمید، یکی از نخستین روزنامهنگاران زن ایرانی و موسس دو مدرسهی دخترانه در ایران بوده است.
منابع