امان الله جهانبانی
امان الله جهانبانی (اراک 1274- تهران 1353ش)
از شاهزادگان قاجار. دولتمرد و سناتور دوره پهلوی و از فرماندهان ارتش شاهنشاهی.
او فرزند امان الله میرزا معروف به ضیاءالدوله بود.
از ده سالگی، او را برای تحصيلات مقدماتی به روسيه فرستادند و تحصيل‌کردۀ مدرسۀ نظامی پترزبورگ است.
در زمان شروع جنگ جهانی اول، به ايران برگشت و با درجۀ سروان در قزاق‌خانه مشغول خدمت شد و مدتی رييس توپخانه آترياد كرمانشاه بود.
در 1296ش مجدداً برای تحصيلات تکمیلی به روسيه رفت و دورۀ دانشگاه جنگ روسيه را به پايان برد و همزمان با كودتای سوم اسفند 1299ش به ايران بازگشت و در كودتا سهيم بود. در آن زمان، درجه سرهنگی داشت.
در 1314ش رئيس دانشگاه جنگ و در اسفند همان سال، رئيس اداره كل صنعت شد.
در اواسط سال 1316ش بنا به علل نامشخصی، مغضوب رضا شاه و از رياست اداره كل صنعت بركنار شد. او مدتی در زندان قصر بود و پس از يک سال از زندان آزاد، خلع درجه و از ارتش اخراج شد.
اما پس از استعفای رضاشاه، از او اعادۀ حيثيت شد و با درجۀ قبلی به خدمت بازگشت و در كابينۀ فروغی وزير كشور و وزير راه شد.
در كابينه سهيلی، او وزير جنگ بود. امان الله جهانبانی تا آخر عمرش، پنج دوره پشت سر هم سناتور بود.
نادر جهانبانی و خسرو جهانبانی، كه با شهناز پهلوی ازدواج كرد، از جمله پسرانش هستند. (از دو ازدواج)
از جمله كتاب‌های اوست: مرزهای ايران و شوروی؛ بلوچستان و مرزهای آن؛ سرباز ايرانی و مفهوم آب و خاک.
آرامگاهش در امامزاده ابوطالب در رباط كريم است.