مرتضی پورصمدی
مرتضی پورصمدی (همدان 1331ش- )
| مرتضی پورصمدی | |
|---|---|
| زادروز |
همدان 1331ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشته‌ی فیلمبرداری - مدرسه‌ی عالی رادیو و تلویزیون |
| شغل و تخصص اصلی | عکاس و فیلمبردار |
| آثار | هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (سینمایی/ پوران درخشنده- 1392)-همسران حاج‌عباس (کارگردان: محسن عبدالوهاب- 1378)؛ M.I.S شهری که بود (کارگردان: مهدی کرم‌پور- 1386) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری در بیست و هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر |
عکاس و فیلمبردار ایرانی. پس از پایان تحصیلات ابتدایی در همدان، برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی فیلمبرداری به مدرسه‌ی عالی رادیو و تلویزیون (تهران) راه یافت. پورصمدی پس از فارغ‌التحصیل شدن از این مدرسه (1352)، به عنوان فیلمبردار به استخدام رادیو- تلویزیون ملی درآمد و در تلویزیون مرکز کرمانشاه مشغول به کار شد. او در سال 1362 به تهران منتقل شده و فیلمبرداری مستند را به شکل حرفه‌ای ادامه داده است. پورصمدی در سال 1376 از خدمات سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران بازنشسته شده و به صورت آزاد با این مرکز و سینماگران همکاری دارد.
پورصمدی طی دهه‌های 1370 و 1380 چند نمایشگاه از آثار عکاسی‌اش با موضوع مردم‌شناسی در گالری‌های تهران، گالری Bellart در ونکوور، کاخ یونسکو در پاریس و موزه‌ی Medelhavsmuseet در استکهلم برگزار کرده است.
برخی از جوایز و افتخارات: جایزه‌ی بهترین فیلمبرداری در جشنواره‌ی رشد سال‌های ۱۳۷۳ و 1375؛ جایزه‌ی بهترین فیلمبرداری در سومین جشنواره‌ی سیمافیلم (1379)؛ جایزه‌ی بهترین فیلمبرداری در جشنواره‌ی فیلم کودک و نوجوان (1383)؛ سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری در بیست و هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر (1387) برای فیلم شبانه‌روز.
پورصمدی جز فیلمبرداری تعداد زیادی فیلم مستند، آثار سینمایی و تلویزیونی چندی را نیز به عنوان مدیر فیلمبرداری در کارنامه‌ی هنری‌اش دارد که ما به برخی از آنها اشاره می‌کنیم: هویت (سینمایی/ ابراهیم حاتمی‌کیا- 1364)؛ گل سرخ (سینمایی/ حمید تمجیدی- 1368)؛ مسافران دره انار (سینمایی و مجموعه‌ی تلویزیونی/ یدالله نوعصری- 1370)؛ مزد ترس (مجموعه‌ی تلویزیونی/ حمید تمجیدی- 1371)؛ سال‌های بی‌قراری (سینمایی/ مسعود نوایی- 1373)؛ موشک کاغذی (سینمایی/ فرهاد مهرانفر- 1375)؛ بال‌های سپید (سینمایی/ مهدی و ناصر هاشمی- 1375)؛ غبار نور (مجموعه‌ی تلویزیونی/ محمدرضا اصلانی- 1378)؛ گیلانه (سینمایی/ رخشان بنی‌اعتماد و محسن عبدالوهاب- 1383)؛ دایره زنگی (سینمایی/ پریسا بخت‌آور- 1386)؛ مدار صفر (مجموعه‌ی تلویزیونی/ حسن فتحی- 1386)؛ درجه یک گزارش واقعی (سینمایی/ داریوش فرهنگ- 1387)؛ شبانه‌روز (سینمایی/ امید بنکدار و کیوان علیمحمدی- 1387)؛ شبانه (سینمایی/ امید بنکدار و کیوان علیمحمدی- 1388)؛ ترانه‌ی کوچک من (سینمایی/ مسعود کرامتی- 1388)؛ حیرانی (مجموعه‌ی تلویزیونی/ امید بنکدار و کیوان علیمحمدی- 1391)؛ هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (سینمایی/ پوران درخشنده- 1392).
برخی از آثار مستند: عروسک‌های کمس (کارگردان: بهرام عظیم‌پور- 1373)؛ حوض نقاشی (کارگردان: فرزاد موتمن- 1374)؛ پیش (کارگردان: ناصر تقوایی- 1374)؛ چپق (کارگردان: محمدرضا اصلانی- 1375)؛ همسران حاج‌عباس (کارگردان: محسن عبدالوهاب- 1378)؛ پابرهنه تا هرات (کارگردان: مجید مجیدی- 1380)؛ M.I.Sشهری که بود (کارگردان: مهدی کرم‌پور- 1386).