طبیعت بی جان (سینما)
طبیعت بی‌جان (سینما)
فیلمی ساختۀ سهراب شهید ثالث در ۱۳۵۴ش. در این فیلم وابستگیِ بین انسان و طبیعت نشان داده شده است، و آدم‌ها جزئی از طبیعت و محیط زندگی خود به‌شمار می‌روند. سوزن‌بان پیر با محیط و طبیعت اطرافش و نه آدم‌ها رابطۀ محکم برقرار کرده است، بدون آن‌که این رابطه دوطرفه و هماهنگ باشد، یا در تحت ارادۀ او عمل کند. درون‌نگری و توجه این آدم به «من» سرآغاز تعارض‌اش با دنیای سرسخت و بی‌رحم و بیرون از خود است. سوزن‌بان پیر دل‌بستۀ محیط طبیعی خویش است و با دریافت حکمِ بازنشستگی چاره‌ای ندارد جز این‌که سرزمین محبوب و خاطره‌انگیز خود (محل کار و زندگی‌اش) را ترک کند. طبیعت بی‌جان برندۀ دیپلم هیئت داوران پروتستان و یک هزار مارک جایزۀ نقدی و خرس نقره‌ای به‌عنوان بهترین کارگردانی از جشنوارۀ فیلم برلین شد.