پسوآ، فرناندو (۱۸۸۸ـ۱۹۳۵)
پِسوآ، فِرناندو (۱۸۸۸ـ۱۹۳۵)(Pessoa, Fernando)
| فرناندو پسوآ Fernando Pessoa | |
|---|---|
| زادروز |
1888 |
| درگذشت | 1935 |
| ملیت | پرتغالی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه لیسبون |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | منتقد و مترجم |
| آثار | کتاب دلواپسی |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر، نویسنده و مترجم پرتغالی. شعر او را درشمار زیباترین اشعار پرتغالی در قرن ۲۰ می‌دانند. ضمنا از مهم‌ترین نویسندگان پرتغال است و از پیشگامان ادبیات مدرن در این کشور. در لیسبون به دنیا آمد. پدرش نوازنده و منتقد موسیقی بود و در دوران کودکی فرناندو درگذشت. به دلیل ازدواج مادرش با مردی دیگر، مجبور به سفر به افریقای جنوبی شد. در این کشور با ادبیات انگلیسی بیشتر آشنا شد و پس از بازگشت به پرتغال تصمیم داشت در رشته‌ی ادبیات تحصیل کند اما در نهایت تغییر نظر داد و به فکر تاسیس چاپخانه افتاد که به ورشکستگی‌اش انجامید. مدتی بعد نمایندگی شرکتی تجاری را پذیرفت و تا آخر عمر همین شغل را ادامه داد، اما دغدغه‌ی اصلی او ادبیات بود. مهم‌ترین اثرش کتاب دلواپسی[۱]، حاصل بیست سال رنج و مرارت اوست و به مسائل بنیادی انسانی می‌پردازد. این اثر برای سالیان متمادی فراموش شده بود و تجدید چاپ آن در 1982 باعث شد نگاه جهان ادبیات به پسوآ کاملا تغییر یابد و جایگاه او تا حد بزرگ‌ترین نویسنده‌ی پرتغالی ارتقا یافت. از ۱۹۱۴ اشعارش را به سه نام مستعار آلوارو دکمپوش[۲]، ریکاردو رئیش[۳]، و آلبرتو کائیرو[۴] می‌سرود که آن‌ها را جناس[۵] می‌نامید. این نام‌ها به سه شخصیت کاملاً متفاوت مربوط می‌شوند که شعرشان نیز تفاوت بسیاری دارند. کمپوش غیرروشنفکر، روان‌رنجور و منحط است؛ رئیش شخصیتی افسرده است که فناپذیری او را رنج می‌دهد، و کائیرو آدمی ساده و تسلیم زیبایی جهان ذوق و احساس است. هر کدام را باید مشخصاً شاعر دانست؛ پسوآ با نام واقعی و خصوصیات ویژۀ خود نیز اشعاری سرود.