گاری، رومن (۱۹۱۴ـ۱۹۸۰)
گاری، رومَن (۱۹۱۴ـ۱۹۸۰)(Gary, Romain)
| رومن گاری Romain Gary | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۴م |
| درگذشت | ۱۹۸۰م |
| محل زندگی | فرانسه |
| ملیت | فرانسوی روسیه ای تبار |
| شغل و تخصص اصلی | رمان نویس |
| آثار | زلال زن (۱۹۷۷)؛ اضطراب حضرت سلیمان (۱۹۸۰) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | جایزه گنکور برای رمان ریشه های آسمانی (۱۹۵۶) |
نویسندۀ فرانسوی با اصلیت روسی. در ۱۴سالگی به فرانسه مهاجرت کرد. در زمان جنگ جهانی دوم به ارتش آزادی‌بخش فرانسه پیوست. سپس به خدمت وزارت امورخارجۀ فرانسه درآمد و ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ کنسول فرانسه در لوس آنجلس بود. رومن گاری در دسامبر ۱۹۸۰ خودکشی کرد. گاری با رمان پرورش اروپایی[۱] (۱۹۴۵) به نخستین توفیق ادبی‌اش دست یافت. در آثارش طنز را با تراژدی و امید را با بدبینی درهم می‌آمیخت. در رمان ریشه‌های آسمانی[۲] (۱۹۵۶)، که برندۀ جایزۀ گنکور[۳] نیز شد، به مفاهیم آزادی و عدالت، در برابر قساوت و آز می‌پردازد. برخی از آثارش را با نام مستعار امیل آژار[۴] منتشر کرد. دیگر آثار او عبارت‌اند از خانم ال[۵] (۱۹۶۴)، رقص چنگیزخان[۶] (۱۹۶۷)، جالباسی بزرگ[۷] (۱۹۶۷)، خداحافظ گری کوپر[۸] (۱۹۶۹) سگ سفید[۹] (۱۹۷۰)، زلال زن[۱۰] (۱۹۷۷) و اضطراب حضرت سلیمان[۱۱] (۱۹۸۰). بیشتر آثار وی به فارسی منتشر شده‌اند از جمله خداحافظ گاری کوپر با ترجمه‌ی سروش حبیبی و پرندگان می‌روند در پرو می‌میرند با دو ترجمه از ابوالحسن نجفی و سمیه نوروزی.