فاطمه نقوی
فاطمه نقوی (تهران 1333ش- )
| فاطمه نقوی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1333ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی روان‌شناسی کودک |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون |
| آثار | سینما: دو فیلم با یک بلیت (داریوش فرهنگ- ۱۳۶۹)؛ مسافران (بهرام بیضایی- ۱۳۷۰)؛ نسل سوخته (رسول ملاقلی‌پور- ۱۳۷۸) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | آتیلا پسیانی (همسر)؛ ستاره پسیانی (دختر) |
بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. فارغ‌التحصیل دوره‌ی کارشناسی روان‌شناسی کودک از مدرسه‌ی عالی شمیران است. نقوی فعالیت هنری را از سال ۱۳۵۶ با بازی در نمایش «دیوار چین» آغاز کرد. سپس یک دوره‌ی یک‌ساله‌ی بازیگری را زیر نظر پوشی اوئی (از اعضای گروه پیتر بروک بود) گذراند و وارد کارگاه نمایش شد. از جمله نمایش‌هایی که در آنها ایفای نقش کرده می‌توان به در اعماق، آژانس، یک نوکر و دو ارباب، اژدها، بودن یا نبودن، چمدان، آئورا، مجلس تقلید، هفت‌خوان و... اشاره کرد.
نقوی از سال ۱۳۵۹ فعالیت در تلویزیون را با حضور در نمایش‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی (مانند شازده کوچولو، مرگ یک آنارشیست، مثل‌آباد، برده‌ی رقصان، محله‌ی برو بیا، خانواده‌ی رضایت و هفت سنگ) تجربه نمود. او نخستین بار در سال ۱۳۵۷ در فیلم کوتاه «سکوت و سلام» مقابل دوربین رفت. نقوی فعالیت حرفه‌ای سینمایی را از سال 1360 با ایفای نقشی در فیلم «عفریت» (به کارگردانی فرشید فلک‌نازی) آغاز کرده است.
فاطمه نقوی همسر آتیلا پسیانی است و ستاره پسیانی (بازیگر) فرزند این دو می‌باشد.
افتخارات
نامزد دریافت تندیس بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از پنجمین جشن سینمای ایران (ماهنامه ی گزارش فیلم- ۱۳۸۰)، برای بازی در فیلم دایره؛ نامزد دریافت آهوی بلورین بهترین بازیگر نقش دوم زن از دومین جشن سینمای ایران (ماهنامه‌ی گزارش فیلم- 1371)، برای بازی در فیلم مسافران.
گزیده‌ی آثار سینمایی
عفریت (نمایش داده نشد/ فرشید فلک‌نازی- ۱۳۶۰)؛ مرگ سفید (حسین زندباف- ۱۳۶۲)؛ گنج (محمدعلی سجادی- ۱۳۶۳)؛ گال (ابوالفضل جلیلی- ۱۳۶۵)؛ دو فیلم با یک بلیت (داریوش فرهنگ- ۱۳۶۹)؛ مسافران (بهرام بیضایی- ۱۳۷۰)؛ نسل سوخته (رسول ملاقلی‌پور- ۱۳۷۸)؛ دایره (جعفر پناهی- ۱۳۷۸)؛ لانتوری (رضا درمیشیان- ۱۳۹۴).
گزیده‌ی مجموعه‌های تلویزیونی
مثل‌آباد (رضا ژیان- 1360)؛ محله‌ی برو بیا (داریوش مؤدبیان- 1361)؛ محله‌ی بهداشت (داریوش مؤدبیان- 1363)؛ نابغه‌های قرن بیستم (حسین محب‌اهری- 1374)؛ خانواده رضایت (حمید امجد و مازیار میری- 1375)؛ مرگ در سکوت (شهریار پارسی‌پور- 1378)؛ باغ بلور (رامبد جوان- 1382).
گزیده‌ی نمایش‌های تلویزیونی: زخمه بر رمل (آتیلا پسیانی- 1387)؛ گنگ خواب‌دیده (آتیلا پسیانی- 1387).