فارس آتلان

فارْس آتِلان (Atellan farce)

(یا: فابیولا آتِلان) اجرایی نمایشی (نوعی از فارس) که در روم باستان رواج داشت. این نمایش نوعی بورلسک (تقلید مسخره‌آمیز) بداهه از زندگی اقشار فرودست بود، ولی در طول آخرین قرن پیش از میلاد، نمایشِ آن پس از اجرای تراژدی متداول شد و صورتی ادبی به‌خود گرفت. برخی شخصیت‌های پیش‌پاافتاده نیز در این نمایش پدید آمدند که ماکّوس شکمباره، بوکّوی ابله، پاگوس (پانتالون) و دوسِنوس (پانچ) از آن جمله بودند.

فارس‌های آتلان، نام خود را از شهر آتلا، در نزدیکی کاپوا، شمال ناپل برگرفتند. این اجراها به‌تدریج جای خود را به میم (لال‌بازی) دادند، تا آن‌که در حدود دوران امپراتوری تیبریوس، در اوایل قرن ۱م از میان رفتند.

---