آبرنگ، نقاشی
نقاشی آبرنگ (watercolour painting)
نوعی نقاشی با رنگیزۀ[۱] قابل حل در آب. آبرنگ از ترکیب پودر رنگ با صمغ_عربی[۲]، نوعی مادۀ چسبندۀ گیاهی، به‌دست می‌آید، و شفافیّت، ویژگی شاخص آن است. در نقاشی آبرنگ، سطح کاغذ از زیرِ لایه‌های رقیق رنگ دیده می‌شود، و جلوه‌ای متفاوت از بافت ضخیم نقاشی رنگ‌روغنی و دیگر مواد غلیظ ایجاد می‌کند. غالباً نقاطی از کاغذ را سفید باقی می‌گذارند، تا روشن‌‌ترین نقاط نقاشی را نشان دهد، و لایه‌های نازک رنگ را به‌طور مکرر روی کاغذ قرار می‌دهند، تا گذارهای تدریجی رنگ حاصل شود. کار با آبرنگ نیازمند مهارت است زیرا شفافیت آن، امکان دوباره‌کاری را منتفی می‌سازد. از آن‌جا که به‌آسانی حمل‌کردنی است، و به‌سرعت خشک می‌شود، وسیلۀ رایجی برای طرح‌برداشتن در هوای آزاد به‌شمار می‌رود.
طومارهای پاپیروسِ[۳] مصر باستان، نخستین آبرنگ‌ها، و اسلوب آب مرکب در هنر آسیایی، ازجمله چین، نخستین گونۀ آبرنگ تک‌رنگ است. اتودهای مناظر و حیوانات در آثار آلبرشت دورِر[۴]، نقاش آلمانی قرن ۱۵، را اغلب نخستین آبرنگ‌های حقیقی می‌دانند.