راگلز، کارل
راگلز، کارل (1876ـ1971) Ruggles, Carl
| کارل راگلز Carl Ruggles | |
|---|---|
| زادروز |
1876م |
| درگذشت | 1971م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
| آثار | اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار ترومپت و سه ترومبون (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971) |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگساز امریکایی. او در دهه‌های 1920 و 1930 همکار آهنگسازان تجربه‌گرایی همچون چارلز آیوز، ادگار وارِز، و هنری کاوِل بود، که سعی داشتند موسیقی را در مسیری تازه به جریان بیندازند. با این‌حال فرم‌های سازی او محافظه‌کارانه‌تر از بسیاری از آن آهنگسازان به حساب می‌آمد، و معروف‌ترین نمونۀ آن در قطعۀ سان ـ تریدر (1932) برای ارکستر دیده می‌شود که از لحاظ نوعی عناصر سریالیسم را به کار برده اما بافتی پولیفونیک دارد. راگلز در دانشگاه هاروارد زیرنظر جان ناوِلز پِین تحصیل کرد. سپس برای مدتی رهبری ارکستر سمفونی در وینونای مینه‌سوتا را برعهده گرفت. از 1917 در نیویورک ساکن شد و آثار خود را در کنسرت‌هایی که وارِز ترتیب می‌داد به اجرا درآورد. او با آیوز نیز همکاری داشت و از نخستین متخصصان آمریکایی آتنالیته به شمار می‌رفت. از جمله آثار او: اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار ترومپت و سه ترومبون (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971).