گورکن
گورکن badger
پستاندار بزرگ از تیره راسو با دندان‌های آسیاب از نوع فشاردهنده که نسبتاً برای علف‌خواری سازش یافته‌اند، و پاهای کوتاه قوی با پنجه‌هایی مناسب برای کندن. گورکن معمولی دورگۀ نژاد اروپایی و آسیایی، حدود 1 متر است با موهای خاکستری‌رنگ زبر و بلند در ناحیه پشت، و صورتِ سفید با نوار سیاه در دو طرف آن. این جانور بیش‌تر در جنگل‌ها یافت می‌شود؛ بی‌آزار و شب‌رو می‌باشد، و روز را در حفره‌هایی به نام Sett می‌گذراند. از ریشه‌ها، میوه‌ها و دانه‌ها، حشرات، کرم‌ها، موش‌ها، و بچه‌های خرگوش تغذیه می‌کند.
گورکن دو نژادی تا 15 سال عمر می‌کند. هم‌آوری آن‌ها از اواسط بهمن‌ماه تا اواسط اسفندماه است، و اگر باروری حاصل نشده باشد مجدداً از اواسط تیرماه تا اواسط شهریورماه است. به هر حال جایگزینی جنین ابتدایی در آذرماه صورت می‌گیرد. نوزادان در فاصله نیمۀ دی‌ماه تا اواسط اسفندماه متولد شده، و مدت هشت هفته در دالان‌های زیرزمینی می‌مانند. آن‌ها حداقل تا پاییز وابسته به مادر هستند. گورکن امریکایی[۱] از گونۀ اروپایی کمی کوچک‌تر است، و در مناطق باز امریکای شمالی زندگی می‌کند. گونه‌های مختلفی از گورکن گرازی[۲] ، موش‌خرما و گورکن بدبو در آسیای شرقی و جنوبی یافت می‌شوند. نمونۀ آخری، غدد مخرجی برای تولید بو دارد که مخصوص تیرۀ راسوها است. بین سال‌های 1989 تا 1997 جمعیت گورکن‌های بریتانیایی تا 70% افزایش یافت. در سال 1998 وزارت کشاورزی، غذا و پرورش ماهی تأیید آزمایشی پیشنهادی را به خاطر گزارش کربس در مورد سل گاوی در گورکن رودک[۳] اعلان کرد، که تخمین زده شد 10000 گورکن برای شروع جمع‌آوری شوند و اگر انتقال سل گاوی به احشام صحیح بود همۀ آن‌ها جمع‌آوری شوند. در مناطق معین‌شده‌ای که سل گاوی شیوع بالایی دارد همۀ گورکنها جمع‌آوری خواهند شد؛ در سایر مناطق معین‌شده در صورتی جمع‌آوری می‌شوند که شیوع بالایی اتفاق افتد؛ و در مناطق کنترل حتی اگر شیوع هم اتفاق افتد جمع‌آوری صورت نخواهد گرفت. در طول زمان آزمایش جمع‌آوری کردن گورکنها به هر دلیل دیگری باید متوقف شود.
وزارت کشاورزی، غذا و پرورش ماهی تجربۀ جمع‌آوری گورکنها را در پاییز سال 1998 آغاز کرد. آزمایش شش ماه یا هفت سال ادامه پیدا می‌کند و شاید 12000 گورکن درپی آن کشته شوند. هرساله در بریتانیا تقریباً 50000 گورکن در تصادفات جاده کشته می‌شوند (1998).