مکن، آرتور
مکن، آرتور (1863ـ1947) Machen, Arthur
| آرتور مکن Arthur Machen | |
|---|---|
| زادروز |
1863م |
| درگذشت | 1947م |
| ملیت | ویلزی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | تپۀ رؤیا (1907)، خدای بزرگ پان و درونی‌ترین نور (1894)، وحشت (1917)، چیزهای دور دست (1922) و چیزهای دور و نزدیک (1923) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
(نام اصلی: آرتور لولین جونز[۱]) رمان‌نویس و مقاله‌نویس ویلزی و از پیشگامان داستان‌های علمی - تخیلی «گوتیک[۲]» در قرن 20. مکن بیشتر عمرش را در تنگ‌دستی به معلمی، بازیگری و مترجمی گذراند. در 1912 و حدود 50سالگی به کارکنان روزنامۀ ایونینگ نیوز[۳] لندن پیوست. در این روزنامه داستان کوتاه فرشتۀ مانس[۴] را در اوایل جنگ جهانی اول به چاپ رساند که کیفیت آثارش را آشکار ساخت. این داستان که از مجموعۀ کمان‌داران دیگر افسانه‌های جنگ[۵] (1915) برگرفته شده بود، به منزلۀ داستانی واقعی در سطحی گسترده پخش و مایۀ امیدواری هزاران سرباز میدان‌های جنگ شد. صحنۀ داستان‌های مکن بیشتر انگلستان یا ویلز قرون وسطاست، از جمله زندگی‌نامۀ شخصی‌اش، تپۀ رؤیا[۶] (1907). داستان‌هایی نیز که ماجراهایشان در لندن روی می‌د‌هد عمیقاً رمانتیک و سرشار از خاطرات دورۀ پیش از صنعتی شدند. آثار دیگرش عبارت‌اند از خدای بزرگ پان و درونی‌ترین نور[۷] (1894)، وحشت[۸] (1917)، چیزهای دور دست[۹] (1922) و چیزهای دور و نزدیک[۱۰] (1923). خاطرات[۱۱] جووانی کازانوا[۱۲] (دوازده جلد، 1930) را نیز ترجمه کرد.