اسپارک، موریل (۱۹۳۸ـ۲۰۰۶م)
اسْپارک، موریِل (۱۹۱۸ـ ) (Spark, Muriel)
| موریل اسْپارك Muriel Spark | |
|---|---|
| زادروز |
1918م |
| محل زندگی | ایتالیا |
| ملیت | اسكاتلندی |
| نام‌های دیگر | نام اصلی موريل سارا كمبِرگ |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | سردبیر مجلۀ بررسی شعر |
| آثار | دروازۀ مَندِل‌باوْم (۱۹۶۵) و صندلی راننده (۱۹۷۰) |
| جوایز و افتخارات | نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا، برندۀ جايزۀ ادبیات بریتانیا |
(با نام اصلی موریل سارا کمبِرگ[۱]) رمان‌نویس اسکاتلندی. اسپارک در اوایل کار خود شعر، نقد، و زندگی‌نامه می‌نوشت، ولی پس از برنده‌شدن در ۱۹۵۱ در مسابقه‌ی داستان کوتاه مجله‌ی آبزرور[۲] و گرویدن به مذهب کاتولیک در ۱۹۵۴، به نوشتن آثار داستانی تشویق شد. بیشتر شخصیت‌های داستان‌های او گویی وصله‌هایی ناجورند؛ مثل شخصیت‌های اصلی داستان‌های تسلّی‌بخشان[۳] (۱۹۵۷) (نخستین رمان او)، عهد شباب دوشیزه جین برودی[۴] (۱۹۶۱) و بسیار دور از کنزینگتون[۵] (۱۹۸۸). طنزهای تلخ‌تری را در کتاب‌های دعای مرگ[۶] (۱۹۵۹)، مقالات[۷] (۱۹۹۰) و واقعیت‌ها و رؤیاها[۸] (۱۹۹۶) نوشته است. مجموعه اشعار[۹] او در ۱۹۶۷ و مجموعه داستان[۱۰]های او در ۱۹۹۴ به‌چاپ رسید. رمان او با نام شراکت در جرم[۱۱] در ۲۰۰۰ منتشر شد. نخستین رمان‌های او نظیر تسلّی‌بخشان و پیردختران کم‌بضاعت[۱۲] (۱۹۶۳)، خیال‌پردازی‌های غم‌انگیز و در عین حال آمیخته به شوخ‌طبعی است؛ رمان‌های بعدی او نظیر دعای مرگ، دروازه‌ی مَندِل‌باوْم[۱۳] (۱۹۶۵) و صندلی راننده[۱۴] (۱۹۷۰) درون‌مایه‌های عمیق‌تری دارند. در ۱۹۹۳ نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا را دریافت کرد. اسپارک در ادینبورگ زاده شد، مدتی در رُدِزیادی جنوبی (زیمبابوه کنونی) زندگی کرد و طی جنگ جهانی دوم در اداره‌ی اطلاعات سیاسی لندن مشغول به کار شد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ سردبیر مجله‌ی بررسی شعر بود. نخستین اثر چاپ شده‌ی او شرح حال نقادانه‌ی مِری شِلی (۱۹۵۱) بود. در کتاب تاریخچه‌ی شغلی (۱۹۹۲)، زندگی‌نامه‌ی شخصی خود را تا ۱۹۵۷ نوشته است. اسپارک در ۱۹۹۷ برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات بریتانیا شد. در سال ۱۹۶۷ به ایتالیا مهاجرت کرد و در سال 2006 در فلورانس درگذشت.