سنگلیچی

سنگلیچی

گویش روستاهای سه‌گانۀ سنگلیچ، پَروخ و وایسکَتول، واقع در درۀ دورافتادۀ رود وَردوج. این زبان نسبت به اشکاشمی و زیباکی تأثیر کمتری از فارسی گرفته است و دلیل آن دورافتادگی جغرافیایی گویشوران آن است. شمار سخنگویان آن از چندصد تن بیشتر نیست. از ویژگی‌های آوایی آن تبدیل b ایرانی به v و خوشۀ صامت ft ایرانی به یک واکدار است. اسامی بر پایۀ جنس، مذکر یا مؤنث هستند.