صافی (کتاب)
صافی (کتاب)
تألیف ملّا محسن فیض کاشانی (۱۰۷۵ق)، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. مؤلف سه تفسیر به نام‌های مصفّی و اصفی و صافی نوشته است، اما تفسیر صافی از دو تفسیر دیگر، مفصّل‌تر و مهم‌تر است و در شمار متون درسی طلاب نیز قرار گرفته است. از ویژگی‌های این تفسیر می‌توان به بهره‌گیری از روایات و استفاده از نکات ادبی اشاره کرد. مؤلف در دوازده مقدمه، به نکاتی دربارۀ تفسیر قرآن و منع از تفسیر به رأی می‌پردازد (تهران، ۱۲۶۶، تبریز، ۱۲۶۹ق).
مؤلف در این اثر، افزون بر تفسیر همۀ آیات قرآن، به نظر برخی مفسران نیز اشاره دارد و با تعبیر «اقول» به توضیح برخی اصطلاحات و لغات نیز می‌پردازد. این تفسیر، که دارای مقدمه‌ای در دوازده بخش است، دربردارندۀ مطالب و موضوعاتی چون جمع‌آوری قرآن، فضیلت قرآن، منع از تفسیر به رأی و شفاعت قرآن و همچنین شامل مباحثی چند دربارۀ شأن نزول آیات، گفتاری در معانی وجوه آیات قرآن و تمثیل قرآن به اهل خود در روز قیامت و شفاعت قرآن از آنان و گفتاری در آداب تلاوت قرآن است. این تفسیر نخستین‌بار در 1266ق در تهران و بعد از آن بارها در تهران و تبریز و بمبئی و بیروت چاپ‌سنگی شده است.