لطیفه (عرفان)
لطیفه (عرفان)
اصطلاحی عرفانی با دو کاربرد گوناگون: 1) گاه کلمۀ لطیفه به‌معنیِ نفسِ ناطقه به‌کار می‌رود. در این معنی، لطیفه نشانگر لطافتِ نفس است در مقابل کثافتِ جسم. معمولاَ هرگاه این کلمه در این معنی استعمال شود، آن را در ترکیب اضافیِ «لطیفۀ انسانی» به‌کار می‌برند، هرچند این حکم، حکمی کلّی نیست. 2) گاه نیز لطیفه، نشانگرِ نازکی و لطافت معنایی است که متکلّم نمی‌تواند آن را در قالب عبارتی خاص بیان کند. در این مورد نیز، معمولاً کلمۀ لطیف و لطیفه، صفت برای موصوفاتی، همچون نکته و یا سرّ یا معانی‌ای مشابه این‌دو واقع می‌شود.