اومبرتوی دوم
اومبرتوی دوم (۱۹۰۴ـ۱۹۸۳)(Umberto II)
شاه ایتالیا از مه تا ژوئن ۱۹۴۶. پس از کناره‌گیری پدرش، ویکتور امانوئل سوم[۱]، در مه ۱۹۴۶، به‌سلطنت رسید و از ۹ مه تا ۱۳ ژوئن ۱۹۴۶ سلطنت کرد. همدستی سلطنت ایتالیا در جریان برآمدن فاشیسم سبب شد که اومبرتو در میان مردم محبوبیت چندانی نداشته باشد، مردم نیز در یک همه‌پرسی به نفع نظام جمهوری رأی دادند؛ درنتیجه، اومبرتو از سلطنت کناره‌گیری کرد، به پرتغال رفت، و در همان‌جا درگذشت. اومبرتو در مدرسۀ نظامی در تورینو[۲] درس خواند. با شاهدخت ماری ژوزۀ[۳] بلژیکی ازدواج کرد (۱۹۳۰) و در ژوئن ۱۹۴۴ پدرش او را نایب‌السلطنه خواند. هنگامی که در تبعید در پرتغال به‌سر می‌برد خود را «کنت دی سار[۴]» لقب داد