دیونوسیوس اول
دیونوسیوس اول (ح ۴۳2ـ۳۶۷پ‌م)(Dionysius I)
| دیونوسیوس اول Dionysius I | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۴۳۰پ‌م |
| درگذشت | ۳۶۷پ‌م |
| نام‌های دیگر | دیونوسیوس کبیر |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| جوایز و افتخارات | جایزه جشنواره لنایای آتن |
(یا: دیونوسیوس کبیر) جبّار سیراکوز از ۴۰۵پ‌م. زمانی که به سِمَت یگانه‌سردار در جنگ با کارتاژ منصوب شد، قدرت را در دست گرفت. پس از آن‌که با یک سلسله اقدامات نظامی و سیاسی موقعیت خود را در سیراکوز تثبیت کرد دو بار با اشغالگران کارتاژی غرب سیسیل (۳۹۷ـ۳۹۶ و ۳۹۲پ م) جنگید و تسلط آنان را به جزیره محدود کرد. در ۳۸۹پ‌م بندر رگیوم[۱] در ایتالیا را فتح و سیراکوز را به بندر مهم ماگنا گِرایسیا[۲] (یونان بزرگ) تبدیل کرد؛ ولی حدود ۳۷۵پ م از سپاه کارتاژ در کرونیوم[۳] شکست سختی خورد. حکومت جَبّارانۀ دیونوسیوس اول را نویسندگان باستان بدترین نمونۀ خودکامگی تلقی می‌کردند، ولی او در اوج قدرت سیراکوز را به مرکز رفاه و قدرت برتر منطقۀ مدیترانه تبدیل کرد. با آتِن و اِسپارت روابط دوستانه برقرار، و هیئت‌های پرافتخاری را روانۀ بازی‌های المپیک کرد، و با افرادی چون افلاطون معاشرت داشت. نمایش‌نامه‌ای هم نوشت که، در سال وفاتش، جایزۀ جشنوارۀ لنایا[۴]ی آتِن را به‌دست آورد.