ادوارد هفتم (۱۸۴۱ـ۱۹۱۰م)
ادوارد هفتم (۱۸۴۱ـ۱۹۱۰م)(Edward VII)
| ادوارد هفتم Edward VII | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۱م |
| درگذشت | ۱۹۱۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ملکه ویکتوریا (مادر) |
پادشاه بریتانیای کبیر از ۱۹۰۱. ادوارد در دوران ولایتعهدی شهرت اجتماعی بسیاری داشت، اما مادرش ملکه ویکتوریا[۱] او را سبکسرتر از آن می‌دانست که در زندگی سیاسی مشارکت کند. ادوارد در ۱۸۶۰ از کانادا و امریکا دیدن کرد. این اولین باری بود که شاهزاده‌ای انگلیسی به چنین سفری می‌رفت. ادوارد در کاخ باکینگام[۲] زاده شد، پسر ارشد ملکه ویکتوریا و شاهزاده آلبرت[۳] بود. پس از مرگ پدرش در ۱۸۶۱ وظایف عمومی متعددی برعهده گرفت، به سیاست علاقه‌مند شد و با رهبران احزاب روابط خوبی برقرار کرد. ادوارد در ۱۸۶۳ با اَلکساندرا[۴]، شاهدخت دانمارکی، ازدواج کرد. آن‌ها صاحب شش فرزند شدند. در فاصلۀ ۱۸۷۵ تا ۱۸۷۶ دیداری از هند داشت، در ۱۹۰۱ به پادشاهی رسید و در ۱۹۰۲ تاج‌گذاری کرد. ادوارد با آن‌که دربارۀ نفوذ سیاسی‌اش ارزیابی اغراق‌آمیزی داشت، اما توانست به امضای پیمان دوستی[۵] با فرانسه در ۱۹۰۴ و موافقت‌نامۀ ۱۹۰۷ روسیه و انگلستان کمک کند.
