جنتیله دا فابریانو
جِنتیلِه دا فابریانو (ح ۱۳۷۰ـ ح ۱۴۲۷م)(Gentile da Fabriano)
| جنتیله دا فابریانو Gentile da Fabriano | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۳۷۰م |
| درگذشت | ح ۱۴۲۷م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سبک | گوتیک |
| آثار | پرده ستایش مجوسان (۱۴۲۳م؛ موزه اوفیتسی، فلورانس)؛ دیوارنگاره های کاخ دوجه؛ تابلوی مریم عذرا با قدیسان (برلین) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
(نام اصلی: نیکولو دی جووانّی دی ماسیو[۱]) نقاش ایتالیایی. نقاشی‌های محرابی[۲] و دیوارنگاره[۳]هایی به‌شیوۀ گوتیک[۴]، و مستقل از روش‌های معمولِ زمان در فلورانس[۵]، نقاشی کرد. در ونیز، فلورانس، سیِنا[۶]، اورویتو[۷]، و رُم فعال بود و با نقاشانی همچون پیسانِلّو[۸] و یاکوپو بِلّینی[۹] همکاری داشت. پردۀ ستایش مجوسان[۱۰] (۱۴۲۳م؛ موزۀ اوفیتسی[۱۱]، فلورانس)، که برای کلیسای سانتا ترینیتا[۱۲] در فلورانس اجرا کرد، نمونۀ شاخصی است از غنا در پرداختِ جزئیات و رنگ‌آمیزی. جنتیله از ۱۴۰۸ تا ۱۴۱۴م در ونیز بر دیوارنگاره‌های کاخ دوجه[۱۳] کار کرد، و استادِ یاکوپو بلّینی بود. تابلوی مریم عذرا با قدیسان[۱۴] (برلین)، و نقاشیِ محرابیِ خانوادۀ کواراتِزی[۱۵] (۱۴۲۵م) از دیگر آثار شاخص اوست، که لتۀ میانی آن، مریم عذرا و مسیح کودک[۱۶]، اکنون در مجموعۀ سلطنتی بریتانیا[۱۷]؛ و دو لتۀ جانبی و باقی لته‌ها در نگارخانه‌های اوفیتسی، و واتیکان نگهداری می‌شوند. آخرین کارش یک سلسله دیوارنگاره (اکنون از بین رفته است) برای صومعۀ سان جووانی[۱۸] در لاترانو[۱۹]، رُم، بود. این سلسله نقاشی را پیسانِلّو به اتمام رساند، که خود از گوتیکِ جنتیله تأثیر داشت.