حمورابی
حَمورابی (بابِل ح ۱۷۵۰پ‌م)(Hammurabi)
| حمورابی | |
|---|---|
| زادروز |
بابل ح ۱۷۵۰پ م |
| نام‌های دیگر | هامورابی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
(یا: هامورابی) ششمین و معروف‌ترین فرمانروای نخستین سلسلۀ (عموری) بابل (حدود ۱۷۹۲ـ۱۷۵۰پ‌م). شهرت او به‌سبب قوانین بازمانده از وی است، که زمانی کهن‌ترین قانون نوشتۀ جهان شمرده می‌شد. در جوانی جانشین پدرش سین موبالیت شد. در همان سال ریم‌سین، حاکم لارسا، که بر جنوب بابل حکم می‌راند، ایسین را فتح کرد و با قلمرو حمورابی همسایه و بعدها رقیب سرسخت او شد. حمورابی اقدامات سنتی پادشاهان بین‌النهرین را ادامه داد: ساختن و مرمت معابد، حصار گرد شهرها، حفر نهرهای آبیاری و جنگ با رقیبان و دشمنان. وسعت قلمرو حمورابی و سپاه بزرگش او را یکی از قدرت‌های عمدۀ بین‌النهرین کرد. در ۱۷۸۷پ‌م شهرهای اوروک و الیسین را گرفت و در ۱۷۸۴پ‌م متوجه شمال غربی و شرق شد، اما چندان توفیق نیافت. سال‌های ۱۷۷۶ تا ۱۷۶۸پ‌م صرف تحکیم چندین شهر شد. در ۱۷۶۰ لارسا را به‌تصرّف درآورد. نبرد با نیروهای غرب بابل در ۱۷۶۲پ‌م از سر گرفته شد. سومین لشکرکشی او به شرق، نابودی اشنونا را به‌همراه داشت (۱۷۵۷ـ۱۷۵۵پ‌م). دو سال آخر عمر حمورابی به تحکیم استحکامات شهرها گذشت. حمورابی در جزئیات کار کشورداری شخصاً نظارت داشت و می‌کوشید فرمانروایی عادل باشد، اما نتوانست دستگاه حکومتی پایداری به‌وجود آورد و قلمرو گسترده‌اش کمی پس از مرگ او روبه افول و زوال رفت.