مینو دا فیزوله
مینو دا فی‌یِزولِه (۱۴۲۹ـ۱۴۸۴م)(Mino da Fiesole)
معمار و مجسمه‌ساز ایتالیایی دورۀ رنسانس[۱]. شهرتش بیشتر به‌سبب ساخت سردیس‌ها و مقبره‌ها و یادمان‌هاست. سردیس پیِرو د مدیچی[۲] (۱۴۵۳م) که آن را با الهام از آثار باستانی رومی خلق کرد، قدیمی‌ترین سردیس شناخته‌شدۀ دورۀ رنسانس است. از دیگر سردیس‌های او که واقع‌گرایی و استحکام درخور توجهی دارند عبارت‌اند از سردیس‌های نیکولو استروتسی[۳] (۱۴۵۴م)، جووانّی د مدیچی[۴] (۱۴۶۰م)، و آستورجو مانفردی[۵] (۱۴۵۵م). همچنین مقبره‌ها و یادمان‌هایی با همکاری پیکرتراشان دیگر ساخت که مقبرۀ پاپ پل دوم[۶] (۱۴۷۳ـ۱۴۷۶م)، مقبرۀ فرانچسکو تورنابوئونی[۷] (ح ۱۴۸۰م)، و بنای یادبود فورته‌گرّی[۸] (۱۴۷۳م) ازجملۀ آن‌هاست. مقبرۀ هوگو کُنت توسکانی[۹] (از ۱۴۷۱) در فلورانس[۱۰] نیز از اوست.