سوماترا
سوماتْرا (Sumatra)
دومین جزیرۀ بزرگ اندونزی، و یکی از جزایر سوندا[۱]، با ۴۷۳,۶۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴۰,۳۴۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). طول آن ۱,۷۶۰ کیلومتر و عرض آن ۴۰۰ کیلومتر است. حدود یک‌سوم ناحیه، عمدتاً در جنوب شرقی، همواره پوشیده از آب است. بلندترین نقطۀ آن در گونونگ کرینچی[۲]، در غرب، قرار دارد، که در آن ارتفاع رشته‌کوه آتشفشانی بوکیت باریسان[۳] ۳,۸۰۵ متر است. در شرق این کوه‌ها، جلگه‌ای پهناور قرار دارد؛ هر دو منطقه از جنگل‌های انبوه پوشیده شده‌اند. محصولات آن شامل کائوچو، برنج، تنباکو، چای، الوار، قلع، نفت، بوکسیت، طلا، گاز طبیعی، قهوه، و فلفل است. سوماترای شمالی[۴] به‌سرعت صنعتی شده است. در ۱۹۷۴، بر رود آساکان[۵]، که از دریاچۀ توبا[۶] منشعب می‌شود، سد بسته شد. شهر‌های اصلی سوماترا عبارت‌اند از مِدان[۷]، پالِمبانگ[۸]، و پادانگ[۹]. در قرن ۸ م امپراتوری هندو در سوماترا تشکیل شد، اما بازرگانان مسلمان از قرن ۱۳م اسلام را به جزیره آوردند، که تا قرن ۱۶ در سراسر جزیره رواج یافت. سوماترا از قرن ۷ تا ۱۳م بخش اصلی پادشاهی بودایی سری‌ویجایه[۱۰] بود.