نقشینه، غلامحسین (۱۲۸۲ـ۱۳۷۵ش)
غلامحسین نقشینه (۱۲۸۲ـ ۱۳۷۵ش)
| غلامحسین نقشینه | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۸۲ش |
| درگذشت | ۱۳۷۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما |
| آثار | میهن‌پرست (۱۳۳۲)، لیلی و مجنون (۱۳۳۵)، چشمۀ آب حیات (۱۳۳۸)، و ساحل انتظار (۱۳۴۲)، ناخدا خورشید (۱۳۶۵)، دلیران تنگستان (۱۳۵۲)، دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴) |
| گروه مقاله | تیاتر |
بازیگر ایرانی تئاتر، تلویزیون و سینما. فعالیتش را در هر سه رشتۀ تئاتر، سینما، و تلویزیون از سال‌های دور آغاز کرد؛ اما هیچ‌کدام را تا پایان عمر طولانی‌اش پی‌گیرانه ادامه نداد.
نقشینه فعالیت در تئاتر را از ۱۳۰۴ش در شرکت کمدی ایران آغاز کرد، و سپس در تئاتر دهقان، تئاتر نصر و تئاتر تهران ادامه داد. در نمایش‌های اصلی و کرم از عزیز حاجی‌بیگوف، ببر گراز دندان اثر هوخ‌دلدر، عاشق غریب اثر ذوالفقار حاجی‌بیگوف، عشق و اتفاق ترجمۀ حسن ناصر، گیج نوشتۀ مولی‌یر، محاکمۀ مرموز، و میشل استروگف نقش‌آفرینی کرد. با وجود محبوبیت در ۱۳۲۷، از تئاتر کناره‌گیری کرد، اما ۲۲ سال بعد با نمایش تلویزیونی پالتوی آرزوها دوباره به تئاتر بازگشت. در سینما نیز همین مسیر ناپیوسته را دنبال کرد. با بازی و کارگردانی فیلم میهن‌پرست (۱۳۳۲) فعالیتش را آغاز کرد، و لیلی و مجنون (۱۳۳۵)، چشمۀ آب حیات (۱۳۳۸)، و ساحل انتظار (۱۳۴۲) از دیگر آثار سینمایی اوست.
نقشینه از ۱۳۵۰ از سینما کناره‌گیری کرد، تا این‌که به دعوت ناصر تقوایی برای بازی در فیلم ناخدا خورشید (۱۳۶۵) مجدداً به سینما بازگشت. وی در تلویزیون در مجموعه‌های دلیران تنگستان (۱۳۵۲)، سفرهای پیتر دلاواله (۱۳۵۶) و در دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴) (در نقش «دایی‌جان») نقش‌آفرینی کرد.