آنکلساریا، تهمورث دینشاه

آنْکلِساریا، تهمورث دین‌شاه (۱۸۴۲ـ بمبئی ۱۹۰۳)(Anklesaria, Tahmuras Dinshah)
موبد زردشتی و ایران‌شناس هندی. نزد پدرش و سپس در مدرسه‌ای دینی در سورت (سورات) درس خواند و در سلک موبدان درآمد. در بمبئی به مطالعات اوستایی و زبان پهلوی پرداخت و سانسکریت را نیز آموخت. زبان‌های گجراتی، اردو و فارسی را به خوبی می‌دانست و با زبان‌های فرانسه، آلمانی و انگلیسی آشنایی داشت. در ۱۸۷۴ استاد مطالعات اوستایی و پهلوی در مدرسه ملافیروز در بمبئی شد. شماری از آثار پهلوی را ویراست کرد که پس از مرگش توسط پسر او، بهرام گور تهمورث، به چاپ رسید. از آثارش: ترجمۀ داتستان دینیک به گجراتی (۱۸۷۲)؛ ترجمۀ سیاوخش‌نامۀ رستم پشوتن به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۳)؛ ترجمۀ اردویسوریشت به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۴)؛ و ویرایش خرده‌اوستا (بمبئی، ۱۸۸۱)؛ بهرۀ دوم مادیگان هزار داتستان (بمبئی، ۱۹۱۳)؛ مینوی خرد (۱۹۱۳)؛ بندهش (۱۹۰۸).

آنکلساریا، تهمورث دین شاه Tahmuras Dinshah Anklesaria
زادروز	۱۸۴۲م
درگذشت	بمبئی ۱۹۰۳م
ملیت	هندی
تحصیلات و محل تحصیل	مدرسه‌ای دینی در سورت (سورات)
شغل و تخصص اصلی	موبد زردشتی
شغل و تخصص های دیگر	ایران‌شناس
آثار	ترجمۀ داتستان دینیک به گجراتی (۱۸۷۲)؛ ترجمۀ سیاوخش‌نامۀ رستم پشوتن به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۳)؛ ترجمۀ اردویسوریشت به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۴)؛ و ویرایش خرده‌اوستا (بمبئی، ۱۸۸۱)؛ بهرۀ دوم مادیگان هزار داتستان (بمبئی، ۱۹۱۳)؛ مینوی خرد (۱۹۱۳)؛ بندهش (۱۹۰۸).
گروه مقاله	زبان شناسی و ترجمه
خویشاوندان سرشناس	بهرام گور تهمورث آنکلساریا (پسر)