اولنشلگر، آدام گوتلوب (۱۷۷۹ـ۱۸۵۰)
اولنشلگر، آدام گوتلوب (۱۷۷۹ـ۱۸۵۰)(Oehlenschlager, Adam Gottlob)
| آدام گوتلوب اولنشلگر Adam Gottlob Oehlenschlager | |
|---|---|
| زادروز |
کپنهاگ ۱۷۷۹م |
| درگذشت | ۱۸۵۰م |
| ملیت | دانمارکی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نمایش‌نامه‌نویس |
| مکتب | رمانتیسم |
| آثار | دفتر اشعار (۱۸۰۳)؛ مجموعه شعر اسکاندیناویایی هلگه (۱۸۱۴)؛ خدایان شمال (۱۸۱۹)؛ تراژدی ها: ارل هکون (۱۸۰۷)؛ بالدور مهربان (۱۸۰۸)؛ پالناتوک (۱۸۰۹)؛آکسل و والبورگ (۱۸۱۰) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر و نمایش‌نامه‌نویس دانمارکی. دفتر اشعار[۱] (۱۸۰۳)، مشتمل بر شعر نمادین شاخ‌های طلایی[۲]، مقام او را در میان شاعران پیش‌گام رمانتیک دانمارک تثبیت کرد و سرآغاز دورۀ جدیدی در ادبیات دانمارک شد. در ۱۸۰۵، دو جلد آثار شاعرانه[۳] منتشر کرد، که شامل نمایش‌نامۀ افسانه‌ای علاء‌الدین[۴] بود. ازجمله تراژدی‌های اوست: ارل هکون[۵] (۱۸۰۷)، بالدور مهربان[۶] (۱۸۰۸)، پالناتوک[۷] (۱۸۰۹) و آکسل و والبورگ[۸] (۱۸۱۰). آثار دیگر او عبارت‌اند از مجموعه شعر اسکاندیناویایی هلگه[۹] (۱۸۱۴)، و خدایان شمال[۱۰] (۱۸۱۹). اما شهرت او امروزه بیشتر به‌سبب سرودن اشعار غنایی است. اولنشلگر در کپنهاگ به‌دنیا آمد. رویارویی‌اش با هنریک اشتفنس[۱۱]، فیلسوف نروژی، که او را پیرو مکتب رمانتیسم[۱۲] ساخت، در پیشرفت ادبی او تعیین‌کننده بود. بلافاصله پس از ملاقات با اشتفنس، شاخ‌های طلایی را نوشت که با آثار نخستین‌اش کاملاً متفاوت بود. اولنشلگر چهار سال در خاک اصلی اروپا سفر کرد (۱۸۰۵ـ۱۸۰۹)، با گوته[۱۳] آشنا شد و بعضی از مهم‌ترین تراژدی‌های شمالی خود را نوشت. در ۱۸۰۹ به استادی کرسی زیباشناسی در دانشگاه کُپنهاگ انتخاب شد.