آیگن، مانفرد (۱۹۲۷-۲۰۱۹م)
آیگن، مانفرد (۱۹۲۷-2019م)(Eigen, Manfred)
شیمی‌دان آلمانی. در زمینۀ واکنش‌های شیمیایی بسیار سریع که در کمتر از میلی‌ثانیه صورت می‌گیرند تحقیق می‌کرد. از ۱۹۵۴، مشغول ابداع و بسط روشی عملی بود که با آن می‌شد در لحظه کوتاهی انفجار انرژی را بر محلول‌ها اعمال کرد و با اخلال در حالت تعادل آن‌ها، واکنش‌هایی لحظه‌ای مثل تشکیل یا تفکیک آب را بررسی کرد. به سبب ابداع این روش به جایزه نوبل شیمی دست یافت (۱۹۶۷). در بوخوم[۱]، واقع در ایالت رور[۲]، زاده شد و در گوتینگن[۳] درس خواند. از ۱۹۵۳، در انستیتوی شیمی فیزیک ماکس پلانک، واقع در گوتینگن، کار می‌کرد و سرانجام به مدیریت آن‌جا منصوب شد. آیگن به ویژه در زمینۀ واکنش‌های زیست‌شیمیِ بسیار سریع در بدن تحقیق می‌کرد. او و همکارش، روتیلد وینکلر[۴]، کوشیدند ارتباط نقش شیمی و تصادف را در فرآیندهایی بیابند که احتمالاً به منشأ حیات بر روی کرۀ زمین منجر شده است. بنابه نظریۀ آیگن در «سوپ بدوی[۵]»، در اوایل عمر کرۀ زمین، چرخه‌هایی از واکنش‌ها صورت گرفته است که در یکی از آن‌ها نوکلئیک اسیدها[۶] و در دیگری پروتئین[۷]ها بازسازی شده‌اند و حیات حاصل از ترکیب این چرخه‌هاست.
| مانفرد آیگن Manfred Eigen | |
|---|---|
| زادروز |
بوخوم، ایالت رور ۱۹۲۷م |
| درگذشت | 2019م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | گوتینگن |
| شغل و تخصص اصلی | شیمی‌دان |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | نوبل شیمی (۱۹۶۷) |
