ابن خفاجه، ابراهیم (اندلس ۴۵۱ـ ۵۳۳ق)

ابراهیم بن خفاجه;
زادروز	اندلس ۴۵۱ق;
درگذشت	۵۳۳ق
ملیت	اندلسی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
آثار	قصیدۀ بائیه
گروه مقاله	ادبیات عرب

ابن خَفاجه، ابراهیم (اندلس ۴۵۱ـ ۵۳۳ق)

(ابواسحاق‌ ابراهيم‌ بن‌ ابوالفتح‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ خفاجه‌، معروف به ابن خفاجه) شاعر عرب. مردی دولتمند بود که تا پایان عمر آسوده زیست. برای دل خود شعر می‌گفت و فقط معدودی از اشعارش جنبۀ عمومی دارد، از آن جمله شعری در مدح یوسف بن تاشُفین و سوگواره‌ای در فتح والنسیا به‌دست ال‌سْید. او را پرمایه‌ترین شاعر طبیعت در اندلس خوانده و لقب الجَنّان (باغبان) داده‌اند. ابن خفاجه دیوان خویش را بیاراست و بر آن مقدمه‌ای در بیان دیدگاه خود از هنر شاعری نوشت. طبیعت در شعر او کاملاً شخصی است و در برخی از سروده‌هایش عواطف و احساسات بشری، چون اندوه، تنهایی و فناپذیری از زبان طبیعت بیان می‌شود. قصیدۀ بائیۀ او عالی‌ترین نمونه از این نوع است، که در آن، کوهی عظیم از ملال و اندوه می‌موید.