ابن صائغ، عبدالرحمن بن یوسف
ابن صائِغ، عبدالرحمن بن یوسف (قرن ۸ و ۹ق)
(ملقب به زین‌الدین) خوشنویس مصری. خط را از نور وَسیمی فراگرفت و به‌سبب حرفۀ پدرش که زرگری بود به ابن صائغ مشهور شد. زندگی‌اش را به نوشتن قصائد و کتاب‌های متعدد و کتابت قرآن گذراند. بسیار هوشمند و نکته‌دان بود و لقب شیخ‌الکتّاب زمان را به خود اختصاص داده بود. رسم «شهاده» یا «اجازه» را که بیانگر رشد و رسیدن به کمال برای خطاطان است او در مصر پدید آورد. در ۸۰سالگی درگذشت و در جوشن به خاک سپرده شد و آثاری چند از او به‌جا مانده است؛ مانند: قرآنی به قلم محقق، کتیبه‌ای از سورۀ فتح بر دیوار مسجد نبوی، قرآنی به قلم ثلث و کتابی به نام تحفة اولی‌الالباب فی صناعةالخط و الکتاب.