ابن طباطبا، ابومعمر یحیی ( ـ۴۷۸ق)
ابن طباطبا، ابومَعْمَر یحیی ( ـ۴۷۸ق)
فرزند محمد بن قاسم بن محمد بن طباطبا، نسّابه، شاعر، متکلم و نحوی، از علمای شیعۀ امامیه. در بغداد متولد شد و در همان‌جا زندگی کرد و در همان‌جا از دنیا رفت. او بزرگترین نسب‌شناس طالبیان بود. بیشتر روزها در جمع علما و شعرای بغداد شرکت می‌کرد. فرزندی نداشت. نزد ابوالبرکات حسین بن علی ربعی شیرازی، عالم نحو و لغت، و نیز عمر بن ثابت شمانینی نحوی تلمذ کرده و استاد هبةالله بن علی حسنی معروف به ابن الشجری دانشمند مشهور لغت و ادب عربی بود. از آثار اوست: الامامیه؛ الاصول؛ الایضاح فی المسح علی الخفین.