کوندرا، میلان (۱۹۲۹)
کوندرا، میلان (۱۹۲۹)(Kundera, Milan)
| میلان کوندرا Milan Kundera | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۹م |
| محل زندگی | چک، فرانسه |
| ملیت | چک |
| شغل و تخصص اصلی | رمان‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر، نمایش نامه‌نویس |
| سبک | پست مدرن |
| آثار | سبکی تحمل ناپذیر هستی (بار هستی)(۱۹۸۴) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
رمان‌نویس، شاعر، نمایش‌نامه‌نویس و داستان کوتاه‌نویس چک. آثارش تلفیقی است از طنز، جنبه‌های شهوانی، و نقد سیاسی. پسر لودویگ کوندرا[۱]، نوازندۀ معروف پیانو، است. ابتدا به تحصیل موسیقی پرداخت، ولی به‌تدریج به نویسندگی روی آورد. در ۱۹۶۸، پس از حملۀ شوروی به چکسلوواکی، دولت کمونیست چک نویسندگان را ملزم کرد تا در آثارشان به ستایش از آرمان‌های کمونیستی بپردازند. کوندرا از این امر سر باز زد و درنتیجه سال بعد او را از کارش اخراج کردند و انتشار آثارش در سراسر کشور ممنوع شد. در ۱۹۷۵، به فرانسه مهاجرت کرد و در آن‌جا به تدریس در دانشگاه رن[۲] پرداخت. ازجمله رمان‌های اوست: شوخی[۳] (۱۹۶۷)، عشق‌های خنده‌دار[۴] (۱۹۶۳ـ۱۹۶۸)، زندگی جای دیگر است[۵] (۱۹۶۹)، والس خداحافظ[۶] (۱۹۷۰)، کتاب خنده و فراموشی[۷] (۱۹۸۰)، سَبُکی تحمل‌ناپذیر هستی (بار هستی)[۸] (۱۹۸۴)، که به فیلم درآمد، جاودانگی[۹] (۱۹۹۰)، آهستگی[۱۰] (۱۹۹۵)، هویت (۱۹۹۶)، و جهالت[۱۱] (۲۰۰۰). نخستین کتاب شعرش را با نام انسان، باغ بزرگ[۱۲] در ۱۹۵۳ و اولین نمایش‌نامه‌اش را با نام صاحبان کلیدها[۱۳] در ۱۹۶۲ منتشر کرد. تقریباً تمامی رمان‌های وی به فارسی منتشر شده‌اند.