اخترسنجی
اَختَرسنجی (astrometry)
اندازه‌گیری موقعیت دقیق ستاره‌ها، سیّاره‌ها، و سایر اجرام در فضا. این اطلاعات برای اهداف عملی، نظیر تعیین وقت دقیق، نقشه‌برداری، دریانوردی، محاسبۀ مدارها، و اندازه‌گیری فاصله‌ها در فضا مورد نیازند. اخترسنجی به خصوصیات سطحی یا ماهیت فیزیکیِ اجرام نمی‌پردازد. پیش از اختراع تلسکوپ، اخترسنجی شامل رصدهای نجومی ساده بود. اخترسنجی دقیق نشان داد که ستاره‌ها موقعیت ثابت ندارند، بلکه با توجه به گردش آن‌ها و گردش خورشید نسبت به کهکشان راه شیری حرکت خاص[۱] دارند. نزدیک‌ترین ستاره‌ها اختلاف‌منظر[۲] (تغییر موضع ظاهری) را نیز نشان می‌دهند و از این راه می‌توان فاصلۀ آن‌ها را حساب کرد. ماهواره‌هایی نظیر هیپارخوس (اَبرخُس)[۳]، که «آژانس فضایی اروپا[۴]» در ۱۹۸۹ آن را به فضا پرتاب کرد، به دور از اثرهای واپیچشی جوّ[۵]، اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری نسبت به تلسکوپ‌های مستقر در زمین انجام می‌دهند و به این‌ترتیب مقیاس فاصله در فضا را بهبود می‌بخشند.