ادیب توسی، محمد امین
محمدامين اديب توسی (مشهد ۱۲۸۳ـ تهران ۱۳۶۱ش)
شاعر و اديب ايرانی. شاگرد اديب نيشابوری بود و سال‌هايی را در هند، مصر و عربستان گذرانيد. به زبان‌های عبری، سنسکریت و پهلوی مسلط شد. دکتری خود را در رشته‌ی ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت. به استادی دانشگاه تبريز رسيد و پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325 به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند بهار و فروزانفر ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب دستور نوین خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد.
سروده‌هايش در شيوۀ سنّتی است. بخشی از ديوانش به کوشش دکتر طاووسی (تبريز، ۱۳۴۱ش) نشر يافته است.
گزیدۀ کتابشناسی
- بودا در هند (ترجمه)، محمد امین بن شیخ محمد حسین گیلانی
- تاریخ دینی ایران قدیم، جلد اول
- تخت سلیمان، رساله در ایران باستان
- آموزش و پرورش از نظر غزالی.
- دستور زبان فارسی (سه دوره)
- فرهنگ لغات آذری (تبریز)
- فهلویات (تبریز)
- فرهنگ لغات ادبی (۲مجلد)
- پیام فردوسی (منظومه)
- دخمه‌های سیاه (رمان)
- جوکی در جنگل (رمان فلسفی)
- انتقام عشق (رمان جنایی-عشقی)