میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای نایینی
میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای نایینی (احمدآباد گجرات هند 1238 - تهران 1314ق)
(نیز با نام: سید ابوالحسن طباطبایی، معروف به میرزا ابوالحسن جلوه) از حکما و علمای شیعه در قرن ۱۳ قمری و از سادات مون اردستان، پسر میرزا سید محمد طباطبایی، متخلص و معروف به مظهر. پدرش از پزشکان و ادیبان اوایل دورۀ قاجار بود.
نسب میرزا ابوالحسن با سی واسطه به امام حسن (ع) می رسد.
او پس از مرگ پدرش، راهی اصفهان شد و در مدرسۀ کاسه گران اقامت گزید. پس از فراگیری مقدمات، به تحصیل علوم عقلی، الهی، طبیعی و ریاضی پرداخت. در 1273ق، به علت فراهم نبودن شرایط تحصیل و تدریس در اصفهان، به تهران رفت و در مدرسۀ دارالشفاء سکنی گزید.
روبروی جلوخان مسجد شاه دو حجرۀ تو در تو داشت و آن جا سکونت کرده بود.
او 41 سال آن جا به تدریس پرداخت.
زندگی اش از عایدات املاک وقفی اجدادی اش می گذشت.
دیوان اشعاری به فارسی شده است.
تا آخر عمرش ازدواج نکرد.
ارتباط کمی با مردم داشت و کم مراوده می کرد. با عزت نفس و استغنای طبع بود.
در سال های آخر عمرش نابینا شد و در بستر بیماری افتاد
سرانجام در ……. قمری مطابق با …… شمسی درگذشت.
در تهران درگذشت و در گورستان ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.