ازو، یاساجیرو (۱۹۰۳ـ۱۹۶۳)

یاساجیرو اُزو (۱۹۰۳ـ۱۹۶۳م) (Ozu, Yasujiro)

اسماعیل ازهری Ismail al-Azhari
زادروز	اُم‌دورمان ۱۹۰۲م
درگذشت	۱۹۶۹م
ملیت	سودانی
تحصیلات و محل تحصیل	کالج گوردون، خارطوم، و دانشگاه امریکایی بیروت لبنان
شغل و تخصص اصلی	دولتمرد
گروه مقاله	تاریخ جهان

اُزو

کارگردان صاحب سبک ژاپنی سینما. تا ۱۹۳۶ فیلم‌های صامت می‌ساخت و تا این زمان سَبک و درون‌مایه‌های اصلی‌اش مشخص شده بود: دلبستگی به زندگی خانوادگی و روابطِ میان شخصیت‌ها و استفاده از کمدی برای نشان دادن شخصیت. فیلم او، داستان توکیو (۱۹۵۳)، ازجمله بهترین فیلم‌های کلاسیک تاریخ سینما شناخته شده است. دوربین اُزو همیشه حدود یک متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد، هیچ‌گاه حرکت نمی‌کند، و تفکربرانگیز است؛ و این امر با فلسفۀ ذن حاکم بر سینمای او همخوانی دارد. برخی از آثار بسیار موفقش عبارت‌اند از به دنیا آمدم، اما ... (۱۹۳۲)، هوس زودگذر (۱۹۳۳)، تنها پسر (۱۹۳۶، نخستین فیلم ناطق او)، برادران و خواهران خانوادۀ تودا (۱۹۴۱)، آخر بهار (۱۹۴۹)، اوایل تابستان (۱۹۵۱)، برنج با طعم چای سبز (۱۹۵۲)، و یک بعدازظهر پاییزی (۱۹۶۲). اُزو برای پیوستن به استودیو شوچیکو در ۱۹۲۳، دانشگاه واسِدا را ترک کرد و در ۱۹۲۷ نخستین فیلمش را کارگردانی کرد. از ۱۹۲۷ تا ۱۹۶۲، پنجاه‌وچهار فیلم ساخت که در اغلب آن‌ها چیشو ریو بازی کرده و کوگو نودا همکار فیلم‌نامه‌نویس بوده است.

 

---