فروزان (۱۳۱۶ش)
فُروزان (۱۳۱۶ش- تهران 4 بهمن 1394ش)
| سیروس ابراهیم زاده | |
|---|---|
| زادروز |
اردبیل ۱۳۱۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲) |
| گروه مقاله | تیاتر |
| خویشاوندان سرشناس | ناهید کبیری (همسر) |
(نامِ اصلی: پروین خیربخش) بازیگر سینمای ایران. از ۱۳۴۱ش با دوبله و گویندگی در نقش‌های دوم و سوم فعالیتِ خود را آغاز کرد، و تا ۱۳۴۴ ادامه داد. از ۱۳۴۲ با ایفای نقش در فیلم ساحل انتظار بازیگری را شروع کرد و تا ۱۳۵۶ در سینما فعال بود. در ۵۸ فیلم بازی کرد.
فروزان به عنوان نماد هویت زن در فیلم‌فارسی شناخته شده است. در کارنامۀ مفصل بازیگری او فقط یک فیلم با یک کارگردانِ موج نو دیده می‌شود: دایرۀ مینا، اثر داریوش مهرجویی (۱۳۵۴). اکثر فیلم‌های او آثارِ مشهور فیلم فارسی‌اند، همچون انسان‌ها، گنج‌قارون (۱۳۴۴)، شمسی‌پهلوون (۱۳۴۵)، ناخدا (۱۳۵۲)، و تعداد اندکی از آن‌ها متعلق به فیلم‌سازان موج سوم‌اند، مانند رقاصۀ شهر (۱۳۴۹)، باباشمل (۱۳۵۰)، قلندر (۱۳۵۰)، و دشنه (۱۳۵۱).