هربرت مارشال
هربرت مارشال (لندن 23 می 1890- امریکا 22 ژانویه 1966م) (Herbert Marshall)
(نام کامل: هربرت براف فالکن مارشال[۱]) بازیگر انگلیسی تئاتر، سینما و تلویزیون و از ستارگان هالیوود طی دهه‌های 1930 و 1940م. پدر و مادرش از بازیگران تئاتر بودند، و خاصه پدرش طی دهه‌های 1880 و 1890 شهرت داشت. هربرت اگرچه تحت نظر این دو تمرین بازیگری نیز دید، اما در ابتدا علاقۀ چندانی به این هنر نداشت. وی پس از فارغ‌التحصیلی از کالج سنت مری[۲] در اولد هارلو[۳]، اسکس، و پیش از ورود به دنیای بازیگری حرفه‌های مختلفی را تجربه کرد تا این‌که در سال ۱۹۱۱ برای نخستین بار در بوکستون[۴] و دو سال بعد در لندن روی صحنه رفت. در جنگ جهانی اول شرکت کرد و یک پای خود را از دست داد. در دهۀ ۱۹۲۰م بازیگر نقش‌های اول در تئاترهای لندن و نیویورک بود. در ۱۹۲۷ با مامزی[۵] به سینما راه یافت. و دو سال بعد نخستین نقش قابل توجه خود را در نامه[۶] به عهده گرفت. از سال ۱۹۳۲ فقط در سینما بازی کرد و مقیم هالیوود شد. دو همسر، از پنج همسرش، ادنا بست[۷] (۱۹۲۸ - ۱۹۴۰) و پاتریشا مالوری[۸] (۱۹۴۶ - ۱۹۵۸)، نیز بازیگر بودند.
مارشال ظاهری مناسب برای ایفای نقش جنتلمن‌های طبقۀ بالای انگلیسی را داشت و به خاطر این نقش‌ها در تئاتر بسیار محبوب بود. اما در سینما با نقش‌های کمدی محبوبیت بیش‌تری پیدا کرد؛ به‌خصوص با نقش‌هایی در کمدی‌های اجتماعی مثل نقش «گاستون» در دردسر در بهشت[۹] که یکی از بهترین کارهایش بود. در واقع موفقیت او در این فیلم، در نقش جنتلمنی که همواره می‌تواند زنان را کنترل کند، باعث شد که برای همیشه از تئاتر کناره بگیرد و به سینما روی بیاورد. با ستارگان بزرگی مثل مارلنه دیتریش[۱۰]، گرتا گاربو، کلودت کلبر[۱۱] و کاترین هپبورن هم‌بازی بود. اما از نیمۀ دهۀ ۱۹۴۰ عمدتاً در نقش‌های دوم و در فیلم‌هایی نه چندان مهم بازی کرد؛ اگرچه که این امر از اهمیت او به عنوان یکی از مهم‌ترین بازیگران هم‌نسل خودش نمی‌کاهد. بازیگری که با وجود نقص جسمانی هرگز اعتماد به نفس خود را از دست نداد و چهاردهه در نقش‌های کمدی و رمانتیک بر پرده حکمرانی کرد.
فیلم‌شناسی (گزیدۀ آثار)