اسکات، جایلز گیلبرت
اسکات، جایلز گیلبرت (1960-1880) Scott, Giles Gilbert
| جایلز گیلبرت اسکات Giles Gilbert Scott | |
|---|---|
| زادروز |
1880م |
| درگذشت | 1960م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار |
طراحی کلیسای جامع آنگلیکان لیورپول (شروع ساخت 1903؛ پایان در 1978)، کتابخانۀ دانشگاه کیمبریج (1931ـ1934)، نیروگاه برق بَترسی (1932ـ1934)، و پل واترلو، لندن (1939ـ1945) طراحی و نظارت بر بازسازی ساختمان مجلس عوام در کاخ وست‌مینستر |
| گروه مقاله | معماری |
| خویشاوندان سرشناس | گیلبرت اسکات (پدر بزرگ) |
| جوایز و افتخارات | نشان لیاقت (1944) |
معمار انگلیسی. او نوۀ گیلبرت اسکات[۱] بود. کلیسای جامع آنگلیکان لیورپول[۲] (شروع ساخت 1903؛ پایان در 1978)، کتابخانۀ دانشگاه کیمبریج (1931ـ1934)، نیروگاه برق بَترسی[۳] (1932ـ1934)، و پل واترلو[۴]، لندن (1939ـ1945) را طراحی کرد. او کار طراحی و نظارت بر بازسازی ساختمان مجلس عوام[۵] در کاخ وست‌مینستر[۶] را، پس از جنگ جهانی دوم، به عهده داشت و آن را به سبک گوتیک مدرن بازسازی کرد. جایلز گیلبرت اسکات پیرو مذهب کاتولیک رومی بود و ابتدا به معماری کلیسا علاقه نشان داد. بزرگترین دستاورد او کلیسای جامع آنگلیکان در لیورپول، به سبک گوتیک سنتی بود که شاید در نوع خود آخرین کلیسایی باشد که با این ابعاد ساخته می‌شود. اسکات سنت‌گرایی ناب نبود، اما به ندرت جسارت پیروی از اسلوب‌های مدرن را نشان می‌داد. سبک او تعبیری شخصی بود و او همواره از مرغوب‌ترین مصالح و ماهرترین استادکاران استفاده می‌کرد. کارهای اسکات بسیار متنوع بود و از ساخت کلیسا و نیایشگاه، تا احداث نیروگاه برق و پل تغییر می‌کرد. طرح او برای نیروگاه برق بَترسی الگویی برای نیروگاه‌های بریتانیا شد و کیوسک‌های تلفن قرمز او در لندن، بخشی از سنت بریتانیایی به شمار می‌رود. بناهای دیگر او عبارت‌اند از کتابخانۀ جدید بودلین[۷]، آکسفورد[۸] (1941)؛ نیایشگاه مدرسۀ چارترهاوس[۹] (1927)؛ بازسازی اتاق اصناف[۱۰] لندن (1954-1958)؛ کلیساهای سنت اُلبنزِ[۱۱] گولدرز گرین[۱۲] و بسیاری کلیساهای دیگر. اسکات در سال 1944 نشان لیاقت دریافت کرد.