اسکات، رابرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)
اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott, Robert)
| رابرت اسکات Robert Scott | |
|---|---|
| زادروز |
دِوُنپورت ۱۸۶۸م |
| درگذشت | ۱۹۱۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نظامی |
| شغل و تخصص های دیگر | کاشف و جهانگرد |
| گروه مقاله | جهانگردی |
افسر نیروی دریایی بریتانیا و کاشف جنوبگان[۱]. متولد دِوُنپورت[۲]، انگلستان. اسکات در ۱۴سالگی وارد نیروی دریایی سلطنتی[۳] شد. در ۱۹۰۰، ریاست اکتشافات ملی جنوبگان[۴] را برعهده گرفت. در ۱۹۰۱، انگلستان را ترک کرد و در سواحل تنگۀ مک‌مردو[۵]، در جنوبگان، یک پایگاه خشکی دایر کرد. در شرق یخپهنۀ راس[۶] به اکتشاف پرداخت و شبه‌جزیرۀ ادوارد هفتم[۷] را نام‌گذاری و با سورتمه تا ویکتوریا لند[۸] سفر کرد. این مأموریت در ۱۹۰۴ به‌پایان رسید. در ۱۹۱۰، دومین سفر اکتشافی خود را به جنوبگان، با هدف رسیدن به قطب جنوب[۹]، آغاز کرد. این‌بار نیز در تنگۀ مک‌مِردو به خشکی گام نهاد و با چهار همراه، ۲,۹۶۴ کیلومتر را با سورتمه پیمود که طولانی‌ترین سفر با سورتمه در مناطق قطبی به‌شمار می‌رود. در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۲، به جنوبی‌ترین نقطۀ قطبی رسید و چادر و پرچم روآلد آموندسن[۱۰]، کاشف نروژی، را که پنج هفته زودتر به هدف رسیده بود، پیدا کرد. در مسیر بازگشت، هر پنج نفر جان خود را از دست دادند. هشت ماه بعد، گروه تجسس اجساد و اسناد گران‌بهایی را که در چادر آن‌ها باقی مانده بود کشف کرد. خاطرات روزانۀ اسکات و سایر اسنادی که از او باقی مانده بود در ۱۹۱۳ به چاپ رسید.