اپیچاتپونگ ویراستاکول
اپیچاتپونگ ویراستاکول (Apichatpong Weerasethakul (1970
| اپیچاتپونگ ویراستاکول Apichatpong Weerasethakul | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1970 |
| ملیت | تایلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه خون کان، مدرسه‌ی هنر انستیتو شیکاگو |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما |
| شغل و تخصص های دیگر | فیلمنامه‌نویس |
| آثار | بیماری گرمسیری، عمو بونمی زندگی‌های گذشته‌اش را به خاطر می‌آورد |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | نخل طلا و جایزه نوعی نگاه از جشنواره کن |
کارگردان و فیلمنامه‌نویس تایلندی. در آثارش عموماً رویکردی تجربی دارد و قواعد مرسوم سینما را به چالش می‌کشد. در بانکوک تایلند به دنیا آمد و پدر و مادرش هر دو پزشک بودند. در دانشگاه خون کان[۱] تایلند، معماری خواند و در سال آخر تحصیل، نخستین فیلم کوتاه خود را ساخت. سه سال بعد، به مدرسه‌ی هنر انستیتو شیکاگو[۲] رفت و کارشناسی ارشد فیلم‌سازی خود را از این مرکز دریافت کرد. در سال 2002، نخستین فیلم داستانی خود را با عنوان blissfully yours[۳] ساخت که برنده‌ی بخش نوعی نگاه[۴] در جشنواره‌ی کَن[۵] شد. این اثر درباره‌ی مهاجری غیرقانونی اهل میانمار است که در تایلند زندگی می‌کند و به دلیل یک عارضه‌ی پوستی شدید، مجبور به مراجعه نزد پزشک می‌شود. او تظاهر می‌کند که قادر به حرف زدن نیست تا تخلفش فاش نشود و در این بین، مشکلاتی بر سر راهش قرار می‌گیرند. اثر بعدی‌اش، بیماری گرمسیری[۶] (2004)، روایت‌گر سربازی است که در روستایی کوچک در تایلند دوران خدمتش را می‌گذراند. این اثر نیز برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران جشنواره‌ی فیلم کن شد. سومین فیلم داستانی او، سندروم و یک قرن[۷] نام داشت و پخش آن در تایلند با مشکل مواجه شد، چرا که اداره‌ی سانسور این کشور خواستار حذف چهار صحنه از فیلم بود و ویراستاکول به این خواسته تن نداد. طی این سال‌ها، او فیلم‌های کوتاه بسیاری ساخت و چندین نمایشگاه و اینستالیشن[۸] برگزار کرد. شاخص‌ترین فیلم او، با عنوان عمو بونمی زندگی‌های گذشته‌اش را به خاطر می‌آورد[۹]، برنده‌ی نخل طلا[۱۰]ی کن شد و نیز در فهرست بلند نامزدان بهترین فیلم خارجی‌زبان اسکار قرار گرفت. این فیلم درباره‌ی پیرمردی است که به دلیل بیماری کلیه در آستانه‌ی مرگ قرار دارد. او تمامی خانواده‌اش را گرد هم آورده و به آن‌ها اطلاع داده که تا چند روز آینده از دنیا خواهد رفت. در این بین، روح همسر درگذشته‌اش بر او ظاهر می‌شود و سفری در طول زمان را به پیرمرد پیشنهاد می‌دهد و پیرمرد در طی این سفر، زندگی‌های قبلی خود را به یاد می‌آورد.
فیلم‌های ویراستاکول به دلیل رویکرد تجربی و زیر پا گذاشتن قواعد سینمای تجاری، معمولاً با استقبال عموم مخاطبان مواجه نمی‌شوند. با این حال، آثار وی برای دوست‌داران سینمای آوانگارد، همواره مورد توجه بوده است.